လြင့္ေမ်ာတြယ္ၿငိ သႀကၤန္၀ိဥာဥ္

   

    သႀကၤန္ဆိုတာ တို ့ဘ၀အတြက္ ဘယ္လိုမွေမ့ထားလို ့မရတဲ့ ကာလအပိုင္းအစတစ္ခုပါပဲ။ သႀကၤန္နီးၿပီ ဆိုတာနဲ ့တို ့ရဲ ့ ရင္ခုန္သံေတြ ႀကိဳတင္ေႏြးေထြးေနတတ္တာ ဟိုးငယ္စဥ္ထဲကပဲ။ မနက္ျဖန္သႀကၤန္ ဆိုရင္ ဒီေန ့ညကထဲက အိ္ပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပဲ ဘယ္အခ်ိန္မိုးလင္းပါ့ မလဲ လို ့ နာရီထထၾကည့္တဲ့အထိရူးသြပ္ခဲ့တာ။ မိုးလင္းတာနဲ ့ အိမ္ထဲလူ အကုန္ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေရေလာင္းရမွ ေက်နပ္တတ္တာ။

        သႀကၤန္ခ်စ္တဲ့တို ့အတြက္ သႀကၤန္ကို ပိုလို ့အမွတ္ရေစမဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့တယ္ေနာ္။ အခ်စ္ ဆိုတဲ့အရာကို နားလည္ေအာင္သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ တို ့ရဲ့ ခ်စ္သူကို သႀကၤန္ေရေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ သႀကၤန္အက်ေန ့မွာ စတင္သိကၽြမ္းခြင့္ ရခဲ့တယ္။ သႀကၤန္ မ႑ပ္ေဆာက္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဇာျခည္တို ့အိမ္ မွာ ေန ့တိုင္းေရလာပက္တဲ့ တို ့ႏွင့္ ဇာျခည့္အကိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္း သူႏွင့္ သႀကၤန္ ရက္ေတြ အတြင္းမွာ အတူaရကစားၾကရင္း ရင္းႏွီး ခဲ့ၾကတယ္။

        တိုက္ဆိုင္မႈကေတာ့ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ခ်ိန္မွာတို ့ႏွစ္ေယာက္ လံုး တကၠသိုလ္တစ္ခုထဲ မွာ ေမဂ်ာတူ တက္ရတာပါပဲ။ တို ့ထက္ အသက္ႀကီးေပမဲ့ သူကႏိုင္ငံျခားကအေဒၚဆီမွာ ၃ႏွစ္ေလာက္သြားေန ခဲ့ေတာ့ အခုမွတို ့ေတြနဲ ့ အတူ ပထမႏွစ္ စတက္ရတာေပါ့။

       ရယ္လိုက္တိုင္း ခ်စ္စရာပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွင့္ သြားစြယ္ခၽြန္ ခၽြန္ေလးေတြႏွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴ စင္ၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္း တဲ့သူ ့ကို သူ ့ရဲ့သတ္မွတ္ခ်က္တိုင္း “ကိုႀကီး” လို ့ေခၚရတယ္။ တို ့ ကိုေတာ့ သူက “ခရု”တဲ့ေလ။ တို ့နာမည္ “ခင္ခင္ ယု” ကို စကားေျပာရင္ ခင္ယုကေလ လို ့ ျမန္ျမန္ေျပာရင္းကေန ခရု လို ့ျဖစ္ သြားခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကလည္း “ခရု” လို ့ပဲေခၚ ၾကေတာ့ တို ့ကိုယ္တိုင္လည္း စကားေျပာရင္ “ခရု” လို ့ပဲ ေျပာ တတ္ေတာ့တာ ၾကာၿပီ။

        ပထမႏွစ္ေက်ာင္း တက္ရက္ေတြမွာ အေဖာ္မဲ့မွာစိုးရြံ ့ေနတဲ့ တို ့ရဲ့ ပူပန္မႈေတြကို ကိုႀကီးကေခ်ဖ်က္ေပး ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးက ဆယ္တန္းေအာင္လာၿပီး ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းလာတက္တဲ့ တို ့မွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလို ့ လက္ငါးေခ်ာင္းျပည့္ေအာင္ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအထဲမွာ ကိုႀကီး ကိုေတာ့ အခင္တြယ္ရဆံုးေပါ့။

          တို ့ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို အရိပ္ၾကည့္ၿပီးေစာင့္ေရွာက္တတ္တဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ဂရုစိုက္မႈေတြ၊ တည္ၿငိမ္ေပမဲ့ ေတာက္ပတဲ့ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္၀န္းေႏြးေႏြးေတြၾကားမွာ တို ့ဟာအခ်စ္ဆိုတာကို စတင္ၾကား နာခဲ့ရတယ္။ သူမ်ား ေတြကသတိထားမိေလာက္တဲ့အထိ ကိုႀကီးက တို ့ကိုအေလးအနက္ထားခဲ့တယ္။

         တို ့ေတြဆံုေတြ ့ၿခင္းရဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ သႀကၤန္ေန ့မွာပဲ တို ့ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾက တယ္ေနာ္။ သႀကၤန္မွာ ဘယ္မွမသြားျဖစ္တဲ့ တို ့ကို ကိုႀကီးကညေနပိုင္းမွာ အေဆာင္ကို လာႀကိဳခဲ့တယ္။ သႀကၤန္ေရၾကားမွာ ဘယ္သြား ရမယ္မွန္းမသိတာနဲ ့ အေဆာင္နဲ ့သိပ္မေ၀းတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲကို အဓိပတိ လမ္းတေလွ်ာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္ လာရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။

        စာၾကည့္တုိက္ေရွ ့က ေက်ာက္ခံုတန္းေလးေတြမွာ၀င္ထိုင္ရင္း တို ့ေရာ၊ ကိုႀကီးပါ ရင္ခုန္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ညေနခင္း အက်ေန ဆည္းဆာဟာ တို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ေနတာ ဟာလည္း ကဗ်ာ ဆန္ေနျပန္ေရာ။ အနားကို ကိုႀကီးက တိုးကပ္လာရင္း တို ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ တုန္ယင္ေနခဲ့တာ သႀကၤန္ေရေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။

         “ခရုေလး” လို ့ ကိုႀကီးရဲ့ေခၚသံအဆံုး တို ့မ်က္ရည္ေတြ စီးက် လာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ တို ့ ကို ႏွစ္သိမ့္သလိုဖက္ထား တဲ့ ကိုႀကီးရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာ အားပါးတရငိုေၾကြးခဲ့မိတယ္။ အဲဒီညေန ခင္းေလးမွာပဲ ကိုႀကီးႏွင့္တို ့ ဖြင့္ေျပာစရာမလိုပဲခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ သြားခဲ့တယ္ေနာ္။

          ဒီႏွစ္မွာ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ဘယ္မွမလည္ပဲ အေဆာင္မွာပဲေခြေနတဲ့ တို ့ပ်င္းမွာစိုး လို ့ဆိုၿပီး နဂိုက စီစဥ္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့သႀကၤန္လည္ဖို ့ အစီအစဥ္ကိုဖ်က္ၿပီး တို ့နားမွာ တေနကုန္ အေဖာ္လုပ္ေပးတဲ့ ကိုႀကီးကို တို ့ ဘယ္လိုခ်စ္သြားမိမွန္း မသိဘူး။

        “သႀကၤန္ရက္ကေလး ႏွစ္ရက္သံုးရက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ ့ေပ်ာ္ရတာေလွ်ာက္လည္ပါ ကိုႀကီးရယ္။” လို ့ တို ့က ေျပာေပမဲ့

         “ကေလးနဲ ့ေနရတာေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာရွိပါ့ဦးမလားကေလးရဲ့” ဆိုတဲ့ကိုႀကီးရဲ့စကားကို ၾကည္ႏူးမဆံုးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

        မနက္ပိုင္းတည္းက ကိုႀကီးလာရင္ လမ္းထိပ္က အေအး ဆိုင္ေလးမွာ အၾကာႀကီးထိုင္ စကားေျပာ၊ ထမင္းစားခ်ိန္ ဆိုင္မွာသြား စား၊ ေန ့လယ္က်ရင္ အဓိပတိလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္၊ ေက်ာက္ ခံုေလးမွာ ထိုင္၊ တို ့က မုန္ ့ေတြတမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳးစားရင္း စကားေတြ ထိုင္ေျပာရင္ ကိုႀကီးကၿပံဳးၿပီးေက်နပ္စြာ ထိုင္နားေထာင္၊ ညေနေစာင္း ရင္ ႏွစ္ေယာက္ အတူလက္တြဲၿပီး အေဆာင္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္၊ ဒီလိုနဲ ့သႀကၤန္ရက္ေတြ ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္။ ျပန္ ၿပီးေတြးရင္ အမွတ္ရစရာေတြ ခ်ည္းပါပဲ ကိုႀကီးရယ္။ သႀကၤန္ဆိုတာ (ကိုႀကီးနဲ ့ဆံုေတြ ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း) ဘယ္လိုမွ တို ့တစ္ေယာက္ ထဲ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို ့မလြယ္ပါဘူး။ သႀကၤန္ရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ တို ့ရယ္ ဟာ ခြဲမရေအာင္ တစ္သားတည္းက်သြားခဲ့ၿပီေလ။

          စဥ္းစားရင္းနဲ ့ မႏွစ္ကသႀကၤန္ကိုျပန္ၿပီးသတိရမိတယ္။ တို ့ အမေတြက သႀကၤန္ကိုသူတို ့နဲ ့အတူ ခရီးသြားတာလိုက္ဖို ့ေခၚ ၾကတယ္။ တို ့မလိုက္ခ်င္ပါဘူး။ သႀကၤန္ဆိုတာကို တို ့က ကိုႀကီးႏွင့္ ပဲျဖတ္ေက်ာ္ ခ်င္တာ။ မလိုက္ခ်င္ဘူးလို ့ ျငင္းေပမဲ့ မရဘူး။ ေမေမ တို ့ကပါ လိုက္သြားဖို ့သေဘာတူတာေၾကာင့္ အမျဖစ္သူရဲ့ မလိုက္ မေနရအမိန္ ့ကိုေၾကာက္လို ့နာခံၿပီး လိုက္ ခဲ့ရေပမဲ့ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ကိုႀကီးကို ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ “ေခ်ာင္းသာကို ကေလးမွ မေရာက္ဖူးေသးတာလိုက္သြားပါ” တဲ့ ေလ။ ကိုႀကီးကိုလိုက္ ဖို ့ေခၚေပမဲ့ သူ ့အဘြားရွိရာ ေတာင္ႀကီး ကိုသြားရမွာမို ့မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ ဘူး။

          တို ့ကသႀကၤန္ဆိုကိုႀကီးနဲ ့ပဲေနခ်င္တာလို ့ သူ ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဒီႏွစ္မရွိလည္း ေနာင္နွစ္ေတြက်ရင္ တူတူျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မွာပါ လို ့ ႏွစ္ သိမ့္တယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုႀကီးက တို ့ထက္အရင္ေစာ ၿပီး ေတာင္ႀကီးကိုထြက္သြား ခဲ့တယ္ေနာ္။ ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့လမ္း တေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ နဲ ့ကိုယ္မို ့ သူမ်ားေတြလို မေပ်ာ္ႏိုင္ ဘူး။ အဲဒီေတာ့ တို ့က အားလံုးရဲ့ ေနာက္ေျပာင္ စရာျဖစ္ေနေတာ့ တာေပါ့။

          သႀကၤန္အႀကိဳေန ့မနက္ပိုင္းတည္းက ရန္ကုန္ကထြက္ခြာခဲ့တာ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခဟိုတယ္ ကိုေရာက္ေတာ့ ေန ့လည္ ပိုင္းျဖစ္ေနၿပီ။ အားလံုးကအခန္းယူၿပီးၿပီဆိုရင္ပဲ ေရထဲကိုဆင္းဖို ့ အဆင္ သင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတို ့ေတြ ထြက္သြားၿပီး ေတာ့မွ တစ္ေယာက္ထဲစိတ္ဓါတ္ က်က်နဲ ့လမ္းေလွ်ာက္ ဖို ့ဟိုတယ္ေရွ ့ကို အထြက္ အခန္းေရွ ့ကသဲျပင္ေပၚမွာ ခရုေသးေသးေလးေတြ နဲ ့ပံုေဖာ္ထားတဲ့စာ ကိုဖတ္ရင္း တစ္ကိုယ္ လံုးေတာင့္ ကနဲျဖစ္သြားမိ တယ္။ ေရးထားတာကိုလည္း ၾကည့္အံုး။

          “ခရုေလး ကိုႀကီး ေရာက္ေနၿပီ။”တဲ့

          မျဖစ္ႏိုင္တာ၊ ကိုႀကီးကေတာင္ႀကီးသြားေနတဲ့ဟာကို။ ဘယ္လို လုပ္ၿပီး ေခ်ာင္းသာကိုေရာက္လာႏိုင္ မွာလဲ။ ေစာေစာက ရုတ္တရက္ေပ်ာ္သြားမိတဲ့အေပ်ာ္စိတ္ကေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ဘူး။ ေရသြားကူးၾကတဲ့အုပ္စုကို တီးတိုး က်ိန္ဆဲမိ တယ္။ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေရကူးစရာ ရွိ ေအးေအးေဆးေဆး မသြားၾကဘူး။ သူမ်ားကို ေနာက္သြားၾက ေသးတယ္။

           ကိုႀကီးကို သတိရစိတ္ေတြပိုလာတယ္။ ေရကူးေနၾကတဲ့ သူတို ့ ကိုေငးၾကည့္ရင္း ကိုၾကီးသာ အနား မွာရွိရင္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ ့ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးျဖစ္ေနတုန္း ေအးကနဲျဖစ္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး စုိရႊဲစြာေရေလာင္းခ်ခံရတာေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္စြာလွည့္ အၾကည့္

          “ဟင္ ကိုႀကီး”

          “ခရုေလး”

            အနားကိုေရာက္လာတဲ့ ကိုႀကီးကိုေပ်ာက္သြားမွာစိုးသည့္ အလား တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားၿပီးမွ သတိျပန္ရကာ သူ ့ကို တြန္းထုတ္လိုက္မိတယ္။

           “ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ခရုေလးရ။ အေျပာင္းအလဲျမန္လွခ်ည္ လား။”

            “ေတာ္ၿပီ။ ကိုႀကီးကိုမုန္းတယ္။ ခရုကျဖင့္ လြမ္းလို ့ေသေတာ့မယ္။ အားလံုး၀ိုင္းညာၾက တယ္။ ေတာင္ႀကီးကိုသြားတဲ့သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေခ်ာင္းသာေရာက္လာရတာတံုး။ အခန္း၀ကစာက ကိုႀကီးလာေရးသြားတာလား။ ”

          “အင္းေပါ့။ ခရုေလး အံ့အားသင့္၀မ္းသာသြားေအာင္ ကိုႀကီးက တမင္ေျပာမထားတာ။ ကိုႀကီးလည္း သႀကၤန္မွာ ခရု ေလးႏွင့္ခြဲၿပီး ဘယ္မွမသြားႏိုင္ပါဘူးကေလးရယ္။ ”

           “အတူတူပဲေပါ့ ကိုႀကီးရဲ့”

           ကိုယ့္ကို အၿမဲတမ္း အလိုက္သိလြန္းေသာခ်စ္သူကို ပို၍ ျမတ္နိုးရျပန္တယ္။ ထိုသႀကၤန္ကေတာ့ သူမအတြက္ ထူးထူးျခားျခားနဲ ့ အေပ်ာ္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

                                                                              xxx x x x         သႀကၤန္က်ရင္ ခရုနားကဘယ္ကိုမွမသြားပါဘူးဆိုတဲ့ ကိုႀကီးရယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ခရုတစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့တယ္ေနာ္။ လြင့္ပ်ံ ့လာေသာ သီခ်င္း အပိုင္းအစက ရင္ထဲကေ၀ဒနာကိုထပ္မံႏိႈးဆြျပန္တယ္။

          “ဘယ္ဆီမွာလဲ အခ်စ္ဆံုးသူ၊ အၿမဲတမ္းတ ညတိုင္းပဲ။ တစ္ကိုယ္ေရ ညမ်ားထဲ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့သူ” ကိုႀကီးေရ၊ တို ့ကေတာ့ ကိုႀကီးကိုတမ္းတ ရင္းရူးသြပ္ေနဆဲပါပဲ။ နားလည္မႈေတြနဲ ့ျပည့္၀ေနတဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ဟာ လာမယ့္ သႀကၤန္မတိုင္ခင္(သို ့) သႀကၤန္ အၿပီးမွာလက္ထပ္မယ္လို ့ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကန္ ့ကြက္မဲ့သူ မရွိ အဆင္ေျပေနခဲ့တဲ့တို ့ဘ၀ခရီးဟာ ေရွ ့ဆက္ရမဲ့အစီ အစဥ္ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကတယ္။ အေျခအေန အေျပာင္း အလဲေတြျဖစ္လာမယ္လို ့ထင္မထားခဲ့မိဘူး။

          ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီဟာ အေမရိကမွာရွိတဲ့သူ ့အေဒၚေတြဆီမွာေနရင္း ေက်ာင္းေနတာကို အစထဲက တို ့သိထားခဲ့တယ္။ တေန ့မွာ ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီဟာ ေက်ာက္ကပ္နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီး အေျခ အေန အေတာ္ဆိုးေနတယ္လို ့ သတင္းရခဲ့တယ္။ အခ်ိန္မီေက်ာက္ကပ္ကို အစားထိုးမလဲႏိုင္ရင္ အသက္ အႏၱရာယ္စိုးရိမ္ရတယ္တဲ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးဟာ သူနဲ ့ အခ်င္းတစ္ခု ထဲေမြးဖြားခဲ့တဲ့ သူ ့ရဲ့အျမႊာညီကို သူ ့ ရဲ့ေက်ာက္ကပ္တစ္လံုးအစားထိုးေပးဖို ့ သေဘာတူခဲ့တယ္။ ပထမတစ္ခါ သူ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်ိန္ ထဲက လိုအပ္တဲ့စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ၿပီးသားတဲ့ေလ။

          တို ့ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ဖို ့အစီအစဥ္ကို ေခတၱေရႊ ့ဆိုင္းၿပီး ကိုႀကီး အေမရိကားကိုလိုက္သြားဖို ့ျပင္ ဆင္ခဲ့တယ္။ တို ့ကေတာ ့ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာတ ဲ့အေျပာင္းအလဲကို ဘယ္လိုလက္ခံရမယ္မွန္း မသိ စြာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္ေနဆဲ။ ကိုႀကီးကို စိတ္လည္း မခ်ႏိုင္၊ ခြဲလည္းမခြဲႏိုင္၊ တားဖို ့လည္း မသင့္ေတာ္နဲ ့ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ မ်က္ရည္ပဲ က်ေနမိတယ္။

            ကိုႀကီးကေတာ့ မအားလပ္တဲ့ၾကားက တို ့ကိုႏွစ္သိမ့္ရင္း၊ သႀကၤန္ မွာျပန္လာႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမဲ့ အေၾကာင္းနဲ ့ တို ့ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ မတတ္သာစြာနဲ ့ပဲ သႀကၤန္က်ဖို ့ သံုးလတိတိ လိုတဲ့ေန ့မွာ ကိုႀကီး အေမရိကားကို ထြက္ခြာ သြားေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ တို ့ စိတ္ေတြေလးလံေနခဲ့ တယ္။ ေဆး၀ါးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္ တယ္ေျပာေျပာ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုႀကီး တို ့ ညီအကို က်န္းမာ ပါေစေၾကာင္းနဲ ့ အျမန္ဆံုးအႏၱရာယ္ကင္းစြာ ေအာင္ျမင္စြာနဲ ့ ခြဲစိတ္ၿပီးပါေစေၾကာင္း ေန ့တိုင္း ဆုေတာင္း ခဲ့ရတယ္။

           ဘာလိုလိုနဲ ့ သႀကၤန္က်ဖို ့ နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ ခြဲစိတ္မႈေအာင္ျမင္ေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာခင္မွာျပန္ လာႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း တို ့ဆီကို ကိုႀကီးက ဖုန္းဆက္ၿပီးအေၾကာင္းၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သႀကၤန္နား နီးမွအဆက္အသြယ္ထပ္မရတာေၾကာင့္ ဘယ္ေန ့ျပန္ေရာက္မယ္ မွန္း အတိ အက် မသိခဲ့ဘူး။ ဒီလိုႏွင့္ သႀကၤန္က်ခဲ့ၿပီ။ သူမ်ားေတြ သႀကၤန္မွာေပ်ာ္ေနၾက တာကိုၾကည့္္ရင္း ရင္ထဲမွာလြမ္းလြမ္းဆြတ္ ဆြတ္  ခံစားေနရတယ္။

            လမ္းမေပၚကျဖတ္သြားတဲ့သႀကၤန္ကားေတြအသံၾကားရင္ တို ့ မခံစားႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တို ့ႏွစ္ေယာက္အတူ ျဖတ္ေက်ာ္ဖူးတဲ့ သႀကၤန္ေပါင္း ၅ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တြယ္တာမႈဟာလည္း ဖ်က္မရေအာင္ ခိုင္ၿမဲေနခဲ့ၿပီ။

           “လြမ္းတယ္ကိုႀကီးရယ္ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့။ ေန ့တိုင္းေမွ်ာ္ရလြန္းလို ့ ခရုလည္းေမာလွၿပီ။”

           ကိုႀကီးကိုတမ္းတရတာ ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ်ပါပဲ။ ဒီေန ့သႀကၤန္အတက္ေန ့။ ကိုႀကီးကိုလြမ္းဆြတ္မႈေတြကို ဘယ္လိုမွ မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္လြန္းစြာနဲ ့ သႀကၤန္ေရ ၾကားထဲကပဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲကို ထြက္လာမိပါတယ္။ ကိုႀကီးနဲ ့အတူ သြားစဥ္က စကားတေျပာေျပာနဲ ့ေမာရမွန္း မသိေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ အဓိပတိလမ္း ဟာ အခုေတာ့ သူမတစ္ေယာက္ထဲေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေမာပန္း၊ ရွည္လ်ား လြန္းလိုက္တာ။

          စာၾကည့္တိုက္ေရွ ့ကထိုင္ေနက် အုတ္ခံုေလးေပၚအေရာက္မွာေတာ့ အုတ္ခံုေပၚမွာစကားပန္းေလး မ်ားျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားေသာ စာတန္းေလး၊ တို ့ အသက္ရႈရပ္လုမတတ္ ခံစားလိုက္ရတယ္။

         “ခရုေလး၊ ကိုႀကီး ျပန္ေရာက္ေနၿပီ” တဲ့။

         ၀မ္းသာမႈတို ့ကအတိုင္းဆမဲ့စြာ။ တို ့ႏွစ္ေယာက္ထဲသာသိႏိုင္ေသာ ဒီကိစၥကိုဘယ္သူမွမေနာက္ႏိုင္ပါ။

          “ကိုႀကီးေရ” လို ့ပါးစပ္က လည္းေခၚရင္း လိုက္ရွာေပမဲ့မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေမာေမာနဲ ့ထိုင္ခ် လိုက္ၿပီး ေက်ာက္ခံုေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ငိုေနလိုက္ေတာ့ တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း သိပ္မၾကာခင္မွာ ပဲ ပခံုးေပၚကို ေရေအးေအးေတြ စီးက်လာတယ္။

          ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ တို ့ကိုရီေ၀စြာေငးၾကည့္ေနေသာ ကိုႀကီးရဲ့ မ်က္၀န္းမ်ား ဘာေၾကာင့္ အရည္ၾကည္မ်ား ရစ္၀ိုင္းၿပီး မိႈင္းညိႈ ့ေန ရတာလဲ။ တို ့နားမလည္ႏိုင္ဘူး။

         “ကိုႀကီး၊ ခရုကိုျပန္ေတြ ့ရတာမေပ်ာ္ဘူးလားလို ့။ မ်က္ႏွာႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေန မေကာင္းေသးဘူးလား။”

        “ေနေကာင္းပါတယ္ခရုေလးရယ္၊ ခရီးနည္းနည္းပန္းလာလို ့ပါ။ ကေလးနဲ ့ေတြ ့ရတာ ကိုႀကီးမေပ်ာ္ ပဲေနပါ့မလား။”

        “ဒါဆိုရင္လည္း ၿပီးေရာ။ ခရုက ကိုႀကီးျပန္မလာခင္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနလို ့ စိတ္ပူေနတာ”

        “ဟုတ္လား။ ဘယ္တုန္းကမက္တာလဲဟင္” ျပန္ေမးလိုက္ေသာ သူ ့ အသံက အေလာတႀကီးႏိုင္လြန္း လွတယ္။

           “ျဖည္းျဖည္းေမးပါ ကိုႀကီးရယ္။ ေျပာျပမွာေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သႀကၤန္ အႀကိဳေန ့ညက ကိုႀကီးကို ခရု အိပ္မက္တယ္။ ကိုႀကီးကေလ အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ၀တ္ထားၿပီး အရမ္းကိုလွေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးက ခရုကို လာႏႈတ္ဆက္တာတဲ့။ ဟိုးအေ၀းႀကီးကို သြားရေတာ့မွာတဲ့။ ခရုကမခြဲႏိုင္ လို ့မသြားပါ နဲ ့လို ့ ငိုၿပီးတားတာေတာင္ မရဘူး။ အတင္းကို ထြြက္သြားခဲ့ တာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းလြန္းလို ့ ငိုလိုက္ ရတာ။ လန္ ့လည္းႏိုးလာေရာ အျပင္မွာပါ ခရုတကယ္ငိုေနတာ သိလား။ ေခါင္းအံုးတစ္ခုလံုး စိုရႊဲ ေနတာပဲ”

           “အဲဒါ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကလဲ။ ကေလးမွတ္မိလား။”

           “မွတ္မိတယ္။ လန္ ့ႏိုးလာေတာ့ေရေသာက္ခ်င္တာနဲ ့ထရင္း နာရီ ၾကည့္လိုက္မိ္တာ။ ည ၁၁ နာရီ ခြဲတိတိပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ေခြးေတြကလည္း အရမ္းအူေတာ့ ေၾကာက္လိုက္တာ မေျပာပါ နဲ ့ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးကိုစိတ္ပူေနမိတာ။ ခုေတာ့ ကိုႀကီး လည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာ နဲ ့ ျပန္ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ကိုႀကီး မလာမခ်င္း စိတ္ေအးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ လက္ထပ္ခ်င္ၿပီ ကိုႀကီးရယ္။ ခရုတို ့အတူေနၾကရေအာင္။ ကိုႀကီးကို ထပ္ၿပီးမခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုႀကီးနဲ ့ သာခြဲရရင္ ခရုေသမွာ။ ခုလို ခဏေလးခြဲရတာေတာင္ မခြဲႏိုင္ဘူး။ ကိုႀကီးသာအနားမွာရွိရင္ ဘ၀တစ္ခု လံုး ေအးခ်မ္းသြားၿပီ။ ကိုႀကီးရယ္၊ ခရုရယ္၊ သႀကၤန္ရယ္ ဘယ္ေတာ့မွမခြဲေတာ့ဘူးေနာ္။”

          ေျပာေျပာဆိုဆို သူ ့ရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လာေသာ သူမကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိပါတယ္။ သူ ့ရင္ထဲ မွာေတာ့ ဆို ့ဆို ့ နင့္နင့္ တုန္တုန္ ယင္ယင္ ..... ဆန္းၾကယ္တိုက္ဆိုင္လြန္းလွတဲ့ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္မႈကို ခံစားမိခ်ိန္ မွာက်လာတဲ့ သူ ့ မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္တစ္စက္ ဟာ သူမပါးျပင္ေပၚသို ့ လြင့္စဥ္က်သြားတဲ့အခါ သူမက အလန္ ့တၾကား .....

          “ကိုႀကီး ငိုေနတာလားဟင္”

           “မဟုတ္ပါဘူးကေလးရယ္။ ကေလးနဲ ့အတူေနရေတာ့မွာမို ့၀မ္းသာလြန္းလို ့က်တဲ့မ်က္ရည္ပါ။ ဒီေန ့ကစၿပီးကေလး ဘ၀တစ္ခုလံုး ကို ေႏြးေထြး လံုၿခံဳေအာင္ေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္လို ့ ကိုႀကီး တစ္ဘ၀ စာလံုးအတြက္ ကတိေပးပါတယ္။ ”

          မင္းရဲ့ ဘ၀ကေလးကို ထာ၀ရခ်မ္းေျမ့ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ္ ဖန္တီးေပးမွာပါ။ မင္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွခံစားႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို တစ္သက္လံုး ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာျပေတာ့ ဘူးလို ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အၿပီးခ်လိုက္ပါၿပီ။ ဒါဟာ ကိုႀကီး ကိုသိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ မင္းရဲ့ အခ်စ္နဲ ့၊ မင္းကို သိပ္ခ်စ္ တဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ အျမႊာ အကိုတို ့ရဲ့ အခ်စ္ကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳလို ့ပါပဲ။

           ဟုတ္တယ္။ ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ့ အခ်စ္ဆံုးကိုႀကီးမဟုတ္ပဲ ကိုႀကီးရဲ့ အျမႊာညီ ညီညီဆိုတာကို မင္း ဘယ္ေတာ့မွ မသိေစရဘူး။ မင္းရဲ့ အခ်စ္ဆံုး ကိုႀကီး၊ ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္ဆံုးအကိုဟာ မင္းသူ ့ကို အိပ္မက္မက္ တဲ့ သႀကၤန္ အႀကိဳေန ့ ည ၁၁နာရီခြဲအခ်ိန္မွာပဲ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ တာကို မင္း သိမယ္ဆိုရင္

             အံ့ၾသစရာေကာင္းလြန္းစြာပဲ မင္းကို သူလာႏႈတ္ဆက္တယ္လို ့ မင္း အိပ္မက္မက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကိုဟာ မင္းနာမည္ကို ေရရြတ္ တမ္းတရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာဟာ ျပင္းထန္တဲ့အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္လား၊ အင္အားႀကီး မားတဲ့ မသိစိတ္ရဲ့ စြမ္းအားေၾကာင့္လား။ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။

              ေက်ာက္ကပ္အစားထိုးေပးဖို ့ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ကိုကိုဟာ သူ ့ရဲ့ အသက္ကို အခ်ိန္မီကယ္ တင္ေပးႏိုင္ခဲ့လို ့ သူ အသက္ခ်မ္းသာရာရ ခဲ့ေပမဲ့ ကိုကို ့ရဲ့ အသက္ကိုေတာ့ သူ ျပန္မကယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုကို က သူ ့ခ်စ္သူအေၾကာင္းကို အၿမဲ တမ္းတဖြဖြေျပာတတ္လြန္းလို ့ ခရုေလးဆိုတဲ့နာမည္ရယ္၊ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ရည္းစားဘ၀အေၾကာင္းေတြရယ္ကို အစ အဆံုး သိေနခဲ့တာ။ သူ ့ခ်စ္သူရဲ့ ဓါတ္ပံုကို ကိုယ္နဲ ့မကြာတမ္းေဆာင္ ထားတတ္တဲ့ ကိုကိုရဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ သူ ့ခ်စ္သူကို ဓါတ္ပံုမွတဆင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း ၀င္ေနခဲ့တာ။ သႀကၤန္ ဆိုတာ သူတို ့နွစ္ေယာက္ရဲ့ အထိမ္းအမွတ္မို ့လို ့ သူ မရိွရင္ သူ ့ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ ထဲ အားငယ္ေနမွာလို ့ေျပာတတ္လြန္းလို ့ သူေတာင္ မွအျဖစ္သည္းရန္ေကာလို ့စေနခဲ့တာ။ ကိုကိုက သႀကၤန္ မေရာက္ခင္ႏွစ္ရက္ အလိုမွာ ျပန္ဖို ့ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာ။ ေနပါအံုးလို ့ သူတို ့ဘယ္လိုတားတား မရ ခဲ့။ ျပန္ရမွာမို ့ သိပ္ေပ်ာ္ေန တဲ့ကိုကိုဟာ ကံၾကမၼာရဲ့ထင္မွတ္မထား တဲ့ရက္စက္မႈကိုခံခဲ့ရတယ္။ ရန္ကုန္ ကိုျပန္ဖို ့ေလယာဥ္ကြင္းကိုအလာ လမ္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ကားတိုက္မႈေၾကာင့္ သႀကၤန္အမွီျပန္ခ်င္တဲ့ သူ ့ စိတ္ကူးေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။

          ကိုကို ့မွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြျပင္းထန္ေနတဲ့ၾကားက သူရဲ့ ခ်စ္သူ အတြက္ စဥ္းစားၿပီး စီစဥ္ေပးခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုလည္း ကတိတစ္ခုကို အတန္ တန္ေတာင္းၿပီး သူျဖစ္ခ်င္တာေတြကို မွာၾကားခဲ့တာ။ ကိုကို ့အတြက္ ၀မ္းနည္းနာက်င္ေနတဲ့ ကိုယ္ ဟာ ကိုကိုျဖစ္ေစခ်င္တာ မွန္သမွ် လိုက္ လုပ္ေပးဖို ့ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္ဟာကိုကို ့အစား မင္းအနား ကို ေရာက္ဖို ့ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့တာပါပဲ။

           အခ်င္းတစ္ခုထဲကေမြးဖြားလာတဲ့ရုပ္အရမ္းတူတဲ့ အျမႊာညီ အကိုႏွစ္ေယာက္ကို မိဘေတြေတာင္ ရုတ္တရက္မခြဲျခားႏုိင္ခဲ့တာ။ တခါမွ ကိုယ့္ကို မျမင္ဘူးတဲ့ ကိုကို ့ခ်စ္သူဟာ ဘယ္လိုမွ သံသယ၀င္ႏိုင္စရာ မရွိ ပါ။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူနာမည္ကိုေရရြတ္သြား ရင္း ေသဆံုးသြားတဲ့ ကိုကိုရဲ့ စြဲလမ္းမႈကို ဘယ္လို မွ ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကိုယ့္ဆီကိုသာ ကိုကိုေရာက္မလာခဲ့ရရင္ ခုလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ကိုကိုတို ့ခ်စ္သူႏွစ္ ဦးၾကားမွာ ႀကံဳလာႏိုင္စရာမရွိတာမို ့ ေတြးမိတိုင္းမွာေတာ့ ၀မ္းနည္း နာက်င္ရပါတယ္။

             သူရဲ့ ေသဆံုးမႈကို သူ ့ခ်စ္သူအားမသိေစခ်င္ေသာကိုကိုဟာ ကိုယ့္ကို ခရုထံသို ့ ကိုႀကီးအျဖစ္ သြားေရာက္ဖို ့နဲ ့ သူ ့ ခ်စ္သူကို လက္ထပ္ၿပီး တစ္သက္လံုးၾကင္နာစြာေစာင့္ေရွာက္သြားဖို ့ ေတာင္းပန္ ခဲ့တယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ဒီဇာတ္လမ္းကို သိထားၿပီးသားမို ့ ဟန္ေဆာင္ဖို ့သိပ္မခဲယဥ္းခဲ့ဘူး။ သူတို ့ အေၾကာင္းကိုဒိုင္ယာရီအၿမဲေရးတတ္ခဲ့ေသာ ကိုကိုေၾကာင့္လည္း ခရုမရိပ္မိေစခဲ့ပဲ အဆင္ေျပစြာ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

               ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုကို ့အေပၚ အရမ္းခ်စ္တဲ့ သူမ အေၾကာင္းကို သိခဲ့ရတာမို ့ သနား ဂရုဏာသက္စြာနဲ ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုေရာ၊ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုပါ အၿပီးတိုင္ေစာင့္ေရွာက္ သြားဖို ့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ သူ ့စိတ္ကူးေတြ ပိုမိုခိုင္မာခဲ့ပါတယ္။

             သူတို ့မၾကာခင္မွာပဲလက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္ထပ္ပြဲမွာကိုကို ့ကို သတိရလြန္းစြာနဲ ့ သူေၾကေၾက ကြဲကြဲ မ်က္ရည္က်တာကို သူမ ကေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလို ့က်တဲ့မ်က္ရည္လို ့ထင္ေနခဲ့တာ။ ရွိပါေစေတာ့ေလ။ ဘာမွ မသိတဲ့ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ ပါေစ။

             သူမက သူ ့ကို သံသယကင္းစြာျဖင့္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေလတိုင္း၊ သႀကၤန္ တိုင္းမွာ သူမတို ့ႏွစ္ဦးရဲ့ ခ်စ္သူဘ၀က ၾကည္ႏူးစရာ အျဖစ္အပ်က္ မ်ားကို သတိတရျပန္ေျပာေလတိုင္း သူ ့မွာေတာ့ သႀကၤန္မွာေသ ဆံုးသြားတဲ့ ကိုကို ့ ကို သတိရမိပါတယ္။ သႀကၤန္ကိုအရမ္းခ်စ္ေသာ သူမဟာ သူမရဲ့ အခ်စ္ဆံုး ကိုႀကီးကို အဲဒီ သႀကၤန္ရက္ေတြအတြင္းမွာပဲ အၿပီးတိုင္လက္လႊတ္ဆံုးရႈံး လိုက္ရေၾကာင္းကို သိမ်ား သိခဲ့ပါရင္ . . . . .


ေမဇူး