ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပြဲေတာ္မ်ားထဲတြင္ သႀကၤန္သည္
ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး၊ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုး၊ ၾကည္ႏူးစရာ အေကာင္းဆံုး၊ ရက္အၾကာဆံုး
ပြဲေတာ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။
သူ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သႀကၤန္ေရာက္မွာကို တစ္လေလာက္ႀကိဳၿပီး ေပ်ာ္တတ္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္ကို ခ်စ္ေသာသူ ့အတြက္ ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီး ဖန္တီးရမည့္ကိစၥတစ္ခုကို သႀကၤန္ကပဲ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တာ မို ့သူ ့ဘ၀မွာေတာ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ သႀကၤန္သည္ ဘ၀အတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
ဒီႏွစ္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာပဲ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ႏွစ္ဦးရဲ့ ပထမဦးဆံုး (၁.၁.၂၀၀၆) ေန ့မွာ နင္ ျပန္လာမွာမို ့လို ့ေပါ့။ သတိရေနတယ္ သႀကၤန္။ နင့္ကို ငါတို ့ ႏွစ္ေယာက္ ေလဆိပ္ မွာ လာႀကိဳမယ္။
ေဟမာန္
သႀကၤန္ဆီ Email ပို ့ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူမစိတ္တို ့ ၾကည္လင္လန္းဆန္းလာခဲ့သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူမတို ့ရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးႏွင့္ ျပန္ဆံုရပါေတာ့မည္။ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ ့တင္ ၆ႏွစ္ေက်ာ္ ရႏွစ္နီးပါး ခြဲခြာေနရေသာ သႀကၤန္ ့ကို လြမ္းဆြတ္ လာမိေတာ့သည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ရဲ့ ပထမဦးဆံုးေန ့ရက္မွာေတာ့ ၀ႆန္ႏွင့္ ေဟမာန္ နွစ္ေယာက္လံုး မဂၤလာဒံုေလဆိပ္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ သႀကၤန္ ့ကို လာႀကိဳၾကေလသည္။ ခြဲခြာေနရေသာႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာ အရာရာကို အဆန္း ထြင္တတ္ေသာ သႀကၤန္က တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဓါတ္ပံု မပို ့ေၾကးဟု သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ေျပာင္း လဲေနေသာ ရုပ္သြင္ေတြကို သူ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္မွ ေတြ ့လိုပါသည္တဲ့။ သူ ့ဓါတ္ပံုကို လံုး၀ မပို ့ သလို ၀ႆန္ႏွင့္ ေဟမာန္ပံုကိုလည္း မေတာင္းခဲ့။ သူမတို ့ ႏွစ္ေယာက္က မေနႏိုင္စြာျဖင့္ စာတုိက္မွ ဓါတ္ပံု ပို ့ လိုက္ေတာ့လည္း ဖြင့္၍ပင္ မၾကည့္ပဲ ျပန္ပို ့ေပးခဲ့တာမို ့ သူမတို ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ဒီေတာ့ သူေျပာ သလို ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္မွ ေတြ ့ၾကရံုသာ ရွိေတာ့သည္။
ဒီေတာ့လည္း မျမင္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သႀကၤန္ ့ရုပ္သြင္ကို မွန္းဆရင္းနဲ ့သာ သူငယ္ ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေလဆိပ္ေရာက္ လာရသည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလာေသာ လူအုပ္မ်ားၾကားထဲမွာ ထင္းေနေအာင္ ေခ်ာေမာေနေသာရုပ္၊ ျမင့္မားေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ ကုတ္အကၤ်ီအနက္၊ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္တို ့ကို တြဲဖက္ ၀တ္္ဆင္ထားေသာသူဟာ သႀကၤန္ပဲ ျဖစ္ရ မည္လို ့ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးက ယံုၾကည္ေလသည္။ ထို ့အတူပဲ သူ ့ရဲ့ ဦးတည္ရာကလည္း သူမ တို ့ႏွစ္ေယာက္ဆီကို သာမို ့ ၿပံဳး၍သာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
သႀကၤန္ကလည္း ေခတ္မီ ပံုဆန္းဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးမ်ား ေက်ာေပၚမွာ ျဖာက်ေနကာ အနက္ေရာင္ ကိုယ္က်ပ္အကၤ်ီ အေပၚမွာ ပါးလႊာေသာအစေလးကို အသည္းယားစဖြယ္ ၿခံဳလႊမ္းထားၿပီး စကပ္တိုတိုႏွင့္ ေကာင္မေလးကိုတစ္လွည့္၊ ေပါင္ လယ္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ရွည္လ်ားေနေသာ ဆံပင္ ထူထူစင္းစင္းမ်ားကို စကတ္ပု၀ါေလးႏွင့္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ စီးထားၿပီး ပိုး၀မ္းဆက္ နီညိဳေရာင္ေလးကို ျမန္မာ ဆန္စြာ၀တ္ထားေသာ ေကာင္မေလးကိုတစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္း ဘယ္သူက ေဟမာန္၊ ဘယ္သူက ၀ႆန္ ျဖစ္ မလဲရယ္လို ့ ေ၀ခြဲမရဟန္ျဖင့္ ေခတၱ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။
ထို ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ ့ေရွ ့မွ ေခတ္ဆန္ဆန္ ေကာင္မေလးရဲ့ ပုခံုးကို လွမ္းဖက္ကာ “ေဟမာန္” လို ့ ၀မ္းသာအားရ ေခၚလိုက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ႆန္ ့မ်က္၀န္းမ်ား မိွန္ေဖ်ာ့သြားခဲ့ပါသည္။
“နင္ အရမ္းလွလာတယ္ ေဟမာန္။ နင့္ကို ငါ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အရင္လို ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းနဲ ့ အပ်င္းထူ တဲ့ ေကာင္မေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။”
“နင္လည္း ဒီလိုပါပဲ သႀကၤန္ရယ္။ အရင္လို မဲမဲ ပိန္ပိန္ေလးနဲ ့ ငါးက်ည္းေျခာက္ေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ။”
“နင္ ငါတို ့ကို ခြဲသြားတာ အၾကာႀကီးပဲေနာ္။”
“ဟုတ္တယ္။ ခုႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေတာင္ ရွိေနၿပီပဲ။ ငါလဲ ျပန္လာခ်င္တာၾကာၿပီဟ။ ဒယ္ဒီ့ အလုပ္ တာ၀န္ ေၾကာင့္ သာ ေနေနရတာ။ ဟိုမွာေနတဲ့ ကာလ တေလွ်ာက္လုံံး နင္တို ့ကို ငါ လြမ္းေနခဲ့တာ။ အားရင္ ငါ့ဆီလာတဲ့ ေဟမာန္ ့ Email ေလးေတြဖတ္ၿပီးေတာ့ ပဲ ျမန္မာျပည္ကို အလြမ္းေျဖေနရတာ။ ၀ႆန္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါ့ဆီကို စာေလးတစ္ေစာင္ ေတာင္ ေရးေဖာ္မရဘူး။ သိပ္ေနႏိုင္တာပဲ။”
သူ ့ရဲ့ စကားကို ၀ႆန္က အၿပံဳးေလးတစ္ခ်က္ျဖင့္သာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
“နင္လို အရင္လို ၀တုတ္ေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လွလာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေဟမာန္ ့ကိုေတာ့ မမွီေသးဘူး”
“ေဟမာန္ ့လို ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ငါက ဘယ္မွီႏိုင္ပါ့မလဲ။ ငါက အစထဲက သူ ့ေလာက္မွ မလွတာ”
“အမယ္၊ ေဟမာန္က တယ္ဟုတ္ပါလား။ ေမာ္ဒယ္ေတာင္ လုပ္ေနၿပီေပါ့။ ၀ႆန္ နင္ကေရာ ဘာလုပ္ ေနလဲ။”
“၀ႆန္ကလည္း နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာမ ျဖစ္ေနၿပီ သႀကၤန္ုရဲ့။ နင္ မသိေသးဘူးေနာ္။ အခုဆိုရင္္ သူ ့ ၀တၳဳ ေတြက ခုေခတ္ လူငယ္ေတြ ၾကားမွာ ေရပန္းစားေနၿပီ။ ”
“အိုး တယ္ဟုတ္ပါလား။ ငါ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေအာင္ျမင္ေနၿပီပဲ။ ငါကေတာ့ ခုမွ ဒီမွာ စီးပြားေရးအေျခခ်မွာ ဆုိေတာ့ နင္တို ့ကို မီွေအာင္ ႀကိဳးစားရအံုးမယ္။ ကဲလာ ျပန္ၾကစို ့။”
ေျပာေျပာဆိုဆို ေဟမာန္ ့ ပခံုးကိုဖက္ကာ သႀကၤန္ုက ေရွ ့မွ ထြက္ခြာသြားတာမို ့ ၀ႆန္မွာ သူတို ့ ေနာက္ မွ အေျပးလိုက္ခဲ့ရသည္။ သႀကၤန္ုက ဒီလိုပဲေလ။ ေဟမာန္ ့ကိုဆိုလွ်င္ ၀ႆန္ထက္ အခ်စ္ပိုၿမဲ။
သႀကၤန္ ႏိုင္ငံျခားသြားသည့္ေန ့က ျမင္ကြင္းေလးကို ၀ႆန္ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာသည္။
ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူတကြ ႀကိးျပင္းလာခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ႀကီး ခြဲခြာ ရမည္ဆိုေတာ့ ခံစားလြယ္ေသာ ၀ႆန္တစ္ေယာက္ မ်ကရည္ မဆည္ႏုိင္ခဲ့။ သႀကၤန္က သူ ့ဒယ္ဒီ တာ၀န္ က်ရာ ၾသစေတးလ်ား ႏိုင္ငံသို ့ လိုက္ပါသြားရမွာ ျဖစ္သည္။ စားအတူ၊ သြားအတူ ၃ေယာက္ရွိေနက်ရာမွ ခြဲသြားရမွာမို ့ ေဟမာန္ေရာ၊ ၀ႆန္ ပါစိတ္မေကာင္း ခဲ့။
သႀကၤန္သြားမဲ့ေန ့မွာ လိုက္ပို ့က်ေတာ့ ၀ႆန္က မ်က္ရည္မက်ပဲ ရင္ထဲမွာႀကိတ္ငိုေပမဲ့ ေဟမာန္ကေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ ငိုေၾကြး ေနခဲ့သည္။ သႀကၤန္က ေဟမာန္ ့ကို ဖက္ရင္း နဖူးေလးကို အသာနမ္းကာ
“ငါ့ကို သတိရေနေနာ္” တဲ့။
၀ႆန္ ့ကိုေတာ့ မွာဖို ့ ေမ့ေလ်ာ့ ေနခဲ့ပံုရသည္။
“နင့္ကို ငါ ေန ့တိုင္းသတိရေနမယ္။ ငါ့ဆီကို စာေရးေနာ္။ ရႈပ္ပါတယ္ကြာ။ စာေရးရင္ ၾကာတယ္။ ငါ့ဆီကို Email ပို ့ကြာ။ ဟိုေရာက္ရင္ ငါ့ Email address ပို ့လိုက္မယ္။ နင္ ငါ့ဆီီကုိိ ေန ့တိုင္း Email ပို ့ေနာ္ ေဟ မာန္။”
“ငါ့မွာ ကြန္ပ်ဴတာတို ့ ဖုန္းတို ့မွ မရွိတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ နင့္ဆီကို Email ပို ့ႏိုင္မွာလဲ။ ငါ ဆင္းရဲတာ သိ သိခ်ည္း နဲ ့”
“၀ႆန္ ့အိမ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ ရွိတာပဲ။ အဲဒီကေန ပို ့ေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား။”
သႀကၤန္ အထူးဂရုစိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ မွာၾကားသြားသူက ေဟမာန္ တစ္ေယာက္ထဲရယ္သာ။ ဒါကို အစ ထဲက ၀ႆန္ သိခဲ့ဖို ့ ေကာင္းသည္ေလ။ ၀ႆန္မွာေတာ့ ေန ့တိုင္း Email ေမွ်ာ္ရေသာ အလုပ္တစ္ခု တိုးလာခဲ့သည္။
သႀကၤန္ သြားၿပီး တစ္ပတ္ခန္ ့ အၾကာမွာေတာ့ သႀကၤန္ ့ဆီမွ ေဟမာန္ ့နာမည္ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေသာ Email တစ္ေစာင္ကို ၀ႆန္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ သႀကၤန္ Email လိပ္စာရခဲ့ၿပီမို ့ ေဟမာန္ ့ကို အိမ္ေခၚကာ ၀မ္းသာ အားရ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ ေဟမာန္က ဘာမွ ခံစားရပံု မေပၚေပ။ ဒီလိုပဲ သူမက လူအနားမွာ ရွိေနခဲ့ရင္သာ သည္း သည္းလႈပ္ခံစားရၿပီး ထိုသူမရွိလွ်င္ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိေနတတ္ခဲ့သည္။
သႀကၤန္ ့ စာထဲမွာ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္းႏွင့္ ေဟမာန္ ့ကို သတိရေၾကာင္းတို ့ကသာ အဓိက ပါ၀င္ေလ သည္။ စာဖတ္ၿပီး စာျပန္လိုက္ပါအံုးဆိုေတာ့ ပ်င္းသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အိမ္ထျပန္သြားခဲ့သည္။ မေနႏိုင္ေသာ သူမမွာသာ သႀကၤန္ဆီ စာျပန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။
သႀကၤန္
နင့္ကို ငါ အရမ္းသတိရေနတယ္။ ေန ့တိုင္းလည္း လြမ္းေနတယ္။ နင္ စာႀကိဳးစားေနာ္။ အားရင္ ငါ့ ဆီကို Email ပို ့ပါအံုး။
နင့္ရဲ့ ၀ႆန္
စာရဲ့ အဆံုးမွာ ၀ႆန္လို ့ ရိုက္ၿပီးခါမွ ျပန္ဖ်က္ကာ ေဟမာန္ ဟုျပန္ျပင္ရိုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါဟာ နင့္ အေပၚထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ ေစတနာပါ သႀကၤန္။ ငါ့မွာ တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ နင္ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ငါ့ဆီကစာထက္ နင္္ ေမွ်ာ္လင့္ေန တဲ့ ေဟမာန္ ့ဆီကစာဆိုရင္ နင္ပိုၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လို ့ပါ။
နင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ေဟမာန္ရဲ့ စာေတြကို နင္ ေန ့စဥ္ ဖတ္ခြင့္ ရွိေအာင္ ငါ ဖန္တီးေပးမယ္ေလ။ အေ၀းမွာ ရွိတဲ့ ငါ တို ့ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး မပ်င္းေအာင္ ငါ ႀကိဳးစားေပးရမွာေပါ့။
သႀကၤန္ ့စာကို လာဖတ္ဖို ့ေဟမာန္ ့ကိုေန ့တိုင္းေခၚေပမဲ့ စိတ္၀င္တစား လာမဖတ္ တတ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ တကူးတက မေခၚျဖစ္ ေတာ့ပါ။ သႀကၤန္ ့ဆီကိုေတာ့ ေန ့စဥ္ Email ပို ့ ျဖစ္ခဲ့သည္။
အခ်ိန္ဆိုေသာ အရာသည္ လူတို ့ကို ေျပာင္းလဲ ေစတတ္ခဲ့ၿပီ။ ငယ္စဥ္ထဲက အလွအပ ႀကိဳက္ တတ္ေသာ ေဟမာန္သည္ အလွအပကို ကိုးကြယ္တတ္လာခဲ့ၿပီ။ ထို ့အျပင္ သူမ အလွအပကို ကိုးကြယ္ေသာသူ မ်ားျပားတာကို လည္း သာယာ တတ္ခဲ့ၿပီ။ သူမ၏ အလွကို စနစ္တက် ေမြးျမဴ အေရာင္ တင္ခဲ့ၿပီ။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးလို ့ တကၠသိုလ္ တက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ါသနာပါရာ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္း ကြဲျပားသြားေသာ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ သိပ္မတြဲ ျဖစ္ေတာ့ေပ။
စာတုိေပစမ်ား ေရးစျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ ၀ႆန္ ဦးတည္ရာ မဂၢဇင္းတိုက္မ်ားကို ေဟမာန္က စိတ္မ၀င္စား သလို၊ ေဟမာန္ က်က္စားရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း၊ ေမာ္ဒယ္သင္တန္း၊ Fashion Show မ်ားႏွင့္ ၀ႆန္ကလည္း မနီးစပ္ခဲ့ပါ။ အိမ္ခ်င္းနီးေပမဲ့ လူခ်င္းက တစ္ပတ္ တစ္ခါပင္ မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့။ ဒီလိုႀကိဳးစားရင္းနဲ ့ပဲ ကိုယ္္၀ါသနာ ပါရာ ေနရာအသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ စျပဳလာခဲ့ၿပီ။ ခုလည္း သႀကၤန္ျပန္လာမွာမို ့သာ ၀ႆန္ ့ကားႏွင့္ ေလ ဆိပ္ကို လာႀကိဳၾကတာ ျဖစ္သည္။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေဟမာန္ ့လက္ကိုဆြဲကာ ရယ္ေမာရင္း ကားေနာက္ခန္းမွာ ၀င္ထိုင္ေသာ သႀကၤန္က သူမကို တစ္ခု ခု ေျပာဖို ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။ ကားေမာင္းသူေနရာမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ တဆင့္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ကို ေငးၾကည့္ ေနခဲ့မိသည္။
သႀကၤန္ေျပာသမွ်ကို ကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္ခါေအာင္ရယ္ရင္း၊ သႀကၤန္ ့လက္ေမာင္းကို အားကိုးတႀကီး ဖက္တြယ္ ထားေသာ ေဟမာန္ ့ မ်က္၀န္း အၾကည့္လက္လက္မ်ားက ၀ႆန္ ့ကိုေတာင္ ေျခလွမ္း မွားေစ ပါသည္။ ဒီပံုဆိုရင္ေတာ့ သႀကၤန္လည္း ေဟမာန္ ့ အလွကြန္ရက္မွ ရုန္းထြက္ႏိုင္မည္ မထင္ေပ။
သက္မေမာကိုသာ အသာခ်မိသည္။ တြယ္တာခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းကို ျမင္ေတြ ့ခြင့္ရရံုနဲ ့တင္ ေက်နပ္ ပါၿပီေလ။ ၀ႆန္ ့ အခ်စ္ကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမပါေသာ အျဖဴေရာင္ရယ္သာ။
၀ႆန္ တြက္ထားသည္ထက္ ေစာစီးစြာပဲ ကိစၥတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရပါသည္။ သႀကၤန္ ေရာက္ၿပီး တစ္လမျပည့္ခင္မွာ ပဲ ေဟမာန္နဲ ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီ။
သႀကၤန္ ျပန္လာေပမဲ့ ေဟမာန္က အရင္တြဲလက္စ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းမ်ားနွင့္ မျပတ္သားေသးေပ။ ဒီေတာ့ သႀကၤန္ ့ကိုယ္စား ၀ႆန္ ့မွာ ရင္ေမာရသည္။ မိမိမွာရွိသင့္တာထက္ ပိုလိုခ်င္ေသာ ေဟမာန္ ့ စိတ္ဓါတ္ ကလည္း ျပင္ဖို ့ မလြယ္။ ငယ္စဥ္ထဲက ခ်ိဳ ့တဲ့စြာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာမို ့ ခ်မ္းသာခ်င္ေသာ စိတ္က ေဟမာန္ ့မွာ အရိုးစြဲ ေနခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေဟမာန္ ့မွာ သႀကၤန္ မလာခင္က ဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ား စြာ ရွိခဲ့သည္ေလ။
အလွအပကို အားကိုးၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းေနရေသာ ေမာ္ဒယ္ ဖက္ရွင္အလုပ္ကို ေဟမာန္က မစြန္ ့လႊတ္ႏိုင္ တာ ကို သႀကၤန္က မတားေပမဲ့ အရမ္းႀကီး သရုပ္မပ်က္ဖို ့ေတာ့ အၿမဲတမ္း သတိေပးတတ္သည္။
တစ္ေန ့မွာေတာ့ ၀ႆန္ ့ဆီကို ေဟမာန္ ေဒါသတႀကီး ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
“နင္က ငါ့နာမည္နဲ ့ သႀကၤန္ ့ဆီကို Email ေတြ ပို ့ေနခဲ့တယ္ဆို။ ဒါ ဘာသေဘာလဲ။ ငါ့ကြယ္ရာမွာ နင္က က်ိတ္ပုန္းခုတ္တာလား။”
“ငါ့ကို မစြပ္စြဲနဲ ့ ေဟမာန္။ သႀကၤန္ထြက္သြားထဲက Email ေတြ ေန ့တိုင္းပို ့တတ္တာ နင္အသိပဲ။ နင့္ နာမည္နဲ ့ ေရာက္ေရာက္လာတဲ့စာေတြကို နင္ ဘယ္တုန္းက စိတ္၀င္တစားလာၾကည့္ဖူးလို ့လဲ။ သႀကၤန္ ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို ့ နင့္နာမည္နဲ ့ငါ စာျပန္ေရးေနတာ နင္လည္းသိေနတာပဲ။ ငါ နင္ မသိေအာင္ ဘာမ်ား လုပ္ဖူးလို ့လဲ။”
“ေဆာရီး ၀ႆန္၊ ငါ မွားသြားတယ္။ ငါ့ကို သႀကၤန္က Email ေတြ အေၾကာင္းေမးရင္ ငါ့မွာ ဘာျပန္ေျပာ ရမွန္း မသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နင္တို ့ ဘာအေၾကာင္းေတြေျပာတတ္လဲ ဆိုတာ ငါ့ကို ျပန္ေျပာျပဟာ။”
“သူနဲ ့ ငါနဲ ့ ေျပာျဖစ္တာက ဘာမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သာေၾကာင္း၊ မာေၾကာင္းနဲ ့ ဒီေန ့ အိမ္မွာ ဘာေလးေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ။”
“ေအးေလ၊ ဒါဆိုရင္လည္း ၿပီးတာပဲ။”
ေဟမာန္က ၿပီးေရာဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္း မၿပီးႏိုင္သူမွာ သႀကၤန္သာ ျဖစ္သည္။ ေန ့ခင္းဖက္ေတြ ့ၿပီး တာေတာင္ ညဖက္မွာ ေဟမာန္ ့ နာမည္ျဖင့္ Email ေတြ ပို ့ၿမဲ။ ထိုအခါမ်ိဳးမွာ ၀ႆန္ ့မွာ စိတ္လည္းညစ္ရ သလို ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။ သႀကၤန္ ေန ့စဥ္ပို ့ေနေသာ Email မ်ားေၾကာင့္ပဲ သႀကၤန္နွင့္ ေဟမာန္ ့ ဇာတ္လမ္း ကို မသိခ်င္ပဲ ၀ႆန္ ့ မွာ သိေနရျပန္သည္။
သႀကၤန္က သူတို ့သြားသည့္ေနရာတုိင္း ၀ႆန္ ့ကို ေခၚတတ္တာကို ေဟမာန္က မေက်နပ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် သူတို ့ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေ၀းေအာင္ ၀ႆန္ ေရွာင္ရပါသည္။ သို ့ေသာ္လည္း အိမ္ခ်င္းကပ္ ရက္ အတူေနၾကတာမို ့ ေရွာင္တိမ္း ဖို ့က သိပ္မလြယ္ကူေပ။
တစ္ေန ့ ၀ႆန္ ့အိမ္ကို သႀကၤန္ ေရာက္ေနတုံး ေဟမာန္ပါ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၿခံထဲကဒါန္း မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထိုင္ေနတာကို ေတြ ့ေတာ့ မႏွစ္ၿမိဳ ့သလို ၾကည့္ရင္း
“သႀကၤန္ ေဟမာန္ အျပင္သြားခ်င္တယ္ လိုက္ပို ့”
“ဘယ္သြားမွာလဲ ေဟမာန္ရာ။ ေနပူရတဲ့အထဲ အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနစမ္းပါကြာ။ ဒီအခ်ိန္ အျပင္ထြက္ရတာ မမိုက္ဘူး”
“မထြက္လို ့မရဘူး။ ေခါင္းေလွ်ာ္ခ်င္ေနၿပီ။ အဲဒါ ၿမိဳ ့ထဲက Vilus တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို လိုက္ပို ့ေပး့ကြာ။”
“ဟင္ ေဟမာန္က ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္တာလား။ အိမ္မွာ မေလွ်ာ္ဘူးလား။”
“အမယ္ေလး သႀကၤန္ရယ္။ ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္တာမ်ားဆန္းလို ့ ဘာမ်ား ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ျဖစ္ေနရ တာတံုး။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီး။ အရင္က ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို ့ အိမ္မွာေလွ်ာ္ တာ။ ခု ေမာ္ဒယ္လုပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဆိုင္မွာ ပဲ ေလွ်ာ္ေတာ့တယ္။”
“ဆုိင္မွာေလွ်ာ္တယ္ဆိုတာ သေရာ္ကင္ပြန္းသီးနဲ ့လား။ အိမ္မွာေလွ်ာ္တံုးကေရာ အဲလိုပဲ ေလွ်ာ္တာလား။”
“ဟယ္ သႀကၤန္ရယ္ နင္ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနတာလဲ။ ေရွးေခတ္က အယူအဆေတြ ေျပာေနျပန္ၿပီ။ ငါက Shampoo နဲ ့ပဲေလွ်ာ္တယ္။ သေရာ္ကင္ပြန္းကို ေလွ်ာ္လည္း မေလွ်ာ္ဘူး။ ႀကိဳက္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ လာ ကြာ စကား မ်ားတယ္။ သြားမယ္။”
ေဟမာန္ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကို မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္ လိုက္ပါသြားေသာ သႀကၤန္ ့မ်က္၀န္းထဲတြင္ အလို မက်မႈ အရိပ္အေယာင္တစ္ခု ကို ေတြ ့ရသည္။ ေနာက္ေန ့ေန ့ခင္းဘက္ ၀ႆန္ေခါင္းေလွ်ာ္ေနတံုး သႀကၤန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ ေစာင့္ေနတာမို ့ ဆံပင္ ကိုေတာင္ ေရစင္ေအာင္ မသုတ္ႏိုင္ပဲ သနပ္ခါး ကမန္းကတန္းလူးကာ အကၤ်ီတစ္ထည္ကို ေကာက္စြပ္ရင္း ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ၿခံထဲမွာ ထိုင္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ကို ေတြ ့ရသည္။
“ေဟမာန္ေရာ မပါဘူးလား”ဆုိေတာ့
“သူ ရႈိးပြဲ တစ္ပြဲရွိလို ့ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။”တဲ့
“နင္ မလိုက္ေပးဘူးလား။ ေတာ္ၾကာ သူ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။”
“ထားပါဟာ။ သူက ငါမပါလည္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ ၀ႆန္ နင့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးက အရမ္းလွတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဆံသားလည္း ေကာင္း တယ္။ ထူၿပီး ဆင္းအိေနတာပဲ။ နင့္ဆံပင္ကို ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းလဲ”
“အမယ္ေလး သႀကၤန္ရယ္ နင္ကလည္း ေယာက်ာ္းေလး ျဖစ္ၿပီး စပ္စုလိုက္တာ။ ငါက ဆံပင္ကို တေရာ္ ကင္ပြန္းနဲ ့ အၿမဲ ေလွ်ာ္ တာ။ ေနာက္ၿပီး ဆံပင္ကို အျမန္ ေျခာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး Dryer ေတြဘာေတြ မဆြဲ ဘူး။ Dryer က အၿမဲ သံုးရင္ ဆံပင္ ပ်က္စီးတယ္ဟ။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးရင္ ေျခာက္ေအာင္ တဘက္ နဲ ့သုတ္ရတာ လက္ကို ေညာင္းေရာပဲ။ ေခါင္းတစ္ခါေလွ်ာ္တိုင္း ဆံပင္ ကို ေယာက်ာ္းေလးလို အတိုညွပ္ပစ္ ခ်င္စိတ္ေပၚမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆံပင္လည္း ေျခာက္ေရာ လက္ေညာင္းတာလည္း ေမ့သြားေရာ။ ဟင္ .. နင္ ငါ့ကို ဘာၾကည့္ေနတာလဲ သႀကၤန္”
“နင့္လိုမ်ိဳးပဲ ေဟမာန္လည္း ညည္းဖူးတယ္။ သူ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးတိုင္း ခံစားရတာဆိုၿပီး ေစာေစာက နင္ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ ့ ဆံပင္တိုတိုေလးကို ဆိုင္မွာေလွ်ာ္တယ္ဆိုၿပီး ငါ့ဆီကို Email ပို ့ေတာ့ ဘာလို ့ အဲဒီလို ေျပာရတာလဲ”
ဘုရားေရ - ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ၿပီ။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ Email ပို ့သူဟာ ၀ႆန္သာျဖစ္တာမို ့ စာထဲ မွာ ေရးသမွ်သည္ ၀ႆန္ ့ ခံစားခ်က္သာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သႀကၤန္မ်ားရိပ္မိသြားလားလို ့ အကဲ ခတ္ေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါ မ်က္၀န္း မ်ားႏွင့္ သႀကၤန္ကို ေတြ ့ရသည္။
“၀ႆန္ နင့္ဆံပင္ေလးေတြကို ခဏေလာက္ နမ္းခ်င္တယ္ ရမလား။”
သႀကၤန္ဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာ အေနၾကာလာလို ့လား မသိ အေျပာအဆို ရဲတင္းလွသည္။ ခုလည္း သူမဆီမွ စကား ျပန္မရခင္မွာပင္ သူမ ဆံပင္တေထြးႀကီးကို နမ္းရိႈက္ေနခဲ့ၿပီ။ ၾကာရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ့ သႀကၤန္ရယ္။ နင့္အေပၚ ယိုင္နဲ ့ေနတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြကို နင္မျမင္ႏိုင္ပါဘူးေနာ္။
နင့္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာေပးခဲ့တာ၊ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တာ ေဟမာန္မဟုတ္ပဲ ငါဆိုတာ သိရင္ နင္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲလို ့ သိခ်င္ ပါရဲ့။ ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ စိတ္ကို လႊမ္းမိုးသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငါက မလွ ဘူးေလ။ ငါတို ့ျပန္ဆံုၾက ေတာ့ နင့္ဆီ Email ေတြ ပို ့ေနတာ ငါရယ္လို ့ မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ နင္က ေဟမာန္ ့ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီ။ တကယ္လို ့ နင္သာ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးကို အတူတူ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ နင္ ေပ်ာ္ ရႊင္ေအာင္ Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ငါပဲရယ္လို ့ ေျပာျပမလို ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ နင္က ငါ့ထက္လွတဲ့ သြက္လက္ တဲ့ ေဟမာန္ ့ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီပဲ။ ငါ ဘာမ်ားေျပာႏိုင္မွာလဲ သႀကၤန္ရယ္။
ဒါေပမဲ့ ရင္နာဖို ့ေကာင္းတာက နင္တို ့ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ပို ့တတ္တဲ့ Email ေတြထဲမွာ နင္ဟာ Email ေတြေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ ေဟမာန္ ့ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလို ့ သိရခ်ိန္မွာ ငါ အရမ္း ခံစားခဲ့ရ တယ္။ အခုခ်ိန္က်မွ နင့္ဆီကို အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္ေနခဲ့တာ ေဟမာန္မဟုတ္ပဲ ငါပါလို ့ ၀န္ခံလို ့ ျဖစ္ မယ္တဲ့လား။
ေဟမာန္ရဲ့ နင့္အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို သိေနေတာ့ ပိုၿပီး ရင္ေလးမိတယ္။ ေဟမာန္ဟာ ခ်မ္းသာ ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ ့အလွကို ကိုးကြယ္တဲ့သူေတြထဲက အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့လူကို ေရြးခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာပဲ သႀကၤန္။ ေဟမာန္က နင့္ဆီမွာ သူလိုခ်င္တဲ့ ရုပ္ဆင္းအဂၤါ၊ ဂုဏ္ ပကာသန၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အားလံုးရွိေတာ့ နင့္ကို သူ ဘယ္လိုမွ အဆံုးအရႈံး မခံႏိုင္ ဘူးေလ။
သူအရႈံးမေပးႏိုင္ဘူးလို ့ ႀကီဳတင္ စိန္ေခၚ သတိေပးထားတဲ့ကိစၥမွာ ငါက ဘာမ်ားေျပာခြင့္သာမွာလဲ သႀကၤန္ ရယ္။ နင့္ကို ခ်စ္ျခင္းနဲ ့သာ ေက်နပ္ေနမဲ့သူက ၀ႆန္ဆိုတဲ့ ငါရယ္ပါ။
တို ့သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ဟာ နာမည္ေတြထဲကလိုပဲ ရာသီ ၃ပါးမွာ ေမြးခဲ့ၾကတဲ့ လပိုင္းပဲ အသက္ကြာျခား တဲ့သူ ေတြပဲ။ သႀကၤန္ ဆိုတဲ့ နင့္ကိုေတာ့ သႀကၤန္ အတက္ေန ့မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္ေနာ္။ ငါ့ကိုေတာ့ မိုးေတြ အရမ္းသည္းတဲ့ ညဦး မွာ ေမြးဖြားခဲ့လို ့ မိုး၀ႆန္ လို ့ အမည္တြင္ခဲ့ၿပီး ေဟမာန္ ့ကိုေတာ့ ႏွင္းေတြေ၀ တဲ့ ေဆာင္းတြင္းရဲ့ မနက္ခင္းမွာ ေမြးဖြားခဲ့ လို ့ ေဆာင္းေဟမာန္ လို ့ အမည္တြင္ ခဲ့တာေနာ္။
သႀကၤန္တြင္းမွာ ေမြးတဲ့ နင့္အတြက္ ရည္စူးၿပီး ငါေလ သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း ရိပ္သာ၀င္တယ္။ ဥပုသ္ ေစာင့္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန ့မွာ နင့္ကိုယ္စား ငါ ေသြးလွဴေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ တိုင္းလုပ္ေပး ခဲ့တာ ခုဆိုရင္ ၃ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဒါကလည္း ငယ္ငယ္တံုး က က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ နင့္ အတြက္ ငါ့ရဲ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ကုသိုလ္ျပဳေပးျခင္းပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ နင္ကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ ငါ ပိုေပ်ာ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ နင္နဲ ့ေဟမာန္ သႀကၤန္ မွာ ဘယ္ကို ေလွ်ာက္လည္ မလဲ ဆိုတာ မသိေပမဲ့ ငါကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ရိပ္သာ၀င္ဖို ့ စီစဥ္ေနခဲ့ၿပီ။
x x x x x
ေဟမာန္ႏွင့္ သူ ့ၾကားမွ ဆက္ဆံေရးကို တေန ့တျခား စိတ္ပ်က္လာမိသည္။ သူ ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိစဥ္က အၿမဲတမ္း တဖြဲ ့တႏြဲ ့ေရး တတ္ေသာ စကားလံုးမ်ားၾကားမွာ က်ဆံုးခဲ့ေသာသူက ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မွာ ခ်စ္သူႏွင့္ ခ်ိဳေသာစကားမ်ား ေျပာခ်င္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုၿပီး ေတြ ့လိုက္တိုင္းမွာ ဦးတည္ရာ မတူေသာ ျမွားႏွစ္စင္းပမာ သိပ္ အဆင္မေျပလွ။
စာလံုးမ်ားေလာက္ ခ်ိဳသာ ေႏြးေထြးမႈ မရွိေသာ ခ်စ္သူကို တခါတေလ စိတ္ပ်က္မိ သည္။ ေန ့ခင္းေတြ ့ ခ်ိန္မွာ ေျပာဆိုရေသာ စကားမ်ား အဆင္မေျပသေလာက္ ညဖက္ေရာက္တိုင္း ဖတ္ရေသာ ခ်စ္သူ ့စာမ်ား က သူ ့ကို ညြတ္ေျပာင္း ႏူးညံ့ေစျပန္သည္။
ေန ့တိုင္း Email ပို ့ေနက် အေလ့အက်င့္ကို မစြန္ ့ႏိုင္စြာနဲ ့ ဆက္လက္ က်င့္သံုးေနတာကလည္း သူတို ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးထဲသာ သိႏိုင္ေသာ ၾကည္ႏူးမႈ ျဖစ္သည္။ ေဟမာန္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္အတူ သူ ့ရင္ကို လႈတ္ခတ္ ေစတာကေတာ့ ၀ႆန္ ့ရဲ့ မ်က္၀န္းေလး မ်ားျဖစ္သည္။ ရႊမ္းစိုေနေသာ မ်က္၀န္းအၾကည့္တစ္ စံုေအာက္မွ စိတ္တို ့ကို သူ မဆန္းစစ္ရဲခဲ့။ ငယ္စဥ္ထဲက တြယ္တာခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး ထိခိုက္နစ္နာ သြားမွာကို သူ မလိုလားခဲ့။ သို ့ေသာလည္း ထိုမ်က္၀န္းမ်ား၏ ႏြမ္းေဖ်ာ့ေသာ အၿပံဳးတို ့က သူ ့ ကို ေအး ခ်မ္းေစသည္။ ေဟမာန္ ့ကို ခ်စ္သလို ပူေလာင္ျခင္းမရွိပဲ ေအးျမေသာ ေမတၱာကို အၿပံဳးမ်ား၊ မ်က္၀န္းမ်ားမွ တဆင့္ ခံစား သိရွိခဲ့ရသည္။ ေဟမာန္ရဲ့ သ၀န္တို စကားမ်ားက ၀ႆန္ ့ကို ထိခိုက္ေစမွန္းသိေတာ့ သူ စိတ္ဆိုးရျပန္ သည္။
သူႏွင့္ ေဟမာန္ ့ကို ေစ ့စပ္ေပးဖို ့ လူႀကီးေတြက စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ တကယ္တမ္း ေပ်ာ္ရႊင္သင့္ေသာ ကိစၥျဖစ္ပါ ရက္ မေပ်ာ္ႏိူင္သူမွာ သူပဲျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေစ့စပ္ပြဲအတြက္ ေဟမာန္တို ့ ၀တ္စံု ခ်ဳပ္ေသာေနာက္ကိုလိုက္မသြားပဲ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ သူ သတိရမိတာကေတာ့ သူတို ့ ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားၾကသည့္ ေရေျမာင္းႀကီး သူ ့ကို သတိရတိုင္း ေဟမာန္က စကၠဴေလွေလးမ်ားလုပ္ကာ ေမ်ာေလ့ရွိသတဲ့။ အေတြးထဲမွာပင္ စကၠဴေလွေလးေတြ လႊတ္ေနေသာ ေဟမာန္ ့ပံုကို ျမင္ေယာင္ လာေအာင္ ေဟမာန္က စာေရးေကာင္းေလ သည္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ၿခံအေနာက္ဘက္ ေခ်ာင္းေလးေဘးသို ့ သူ ေရာက္ခဲ့ကာ ငယ္စဥ္က သူတို ့၃ေယာက္ ေဆာ့ ခဲ့ၾကတာကို ျပန္ လည္ျမင္ေယာင္ရင္း လြမ္းဆြတ္လာမိသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေမွးမွိတ္စဥ္းစားမိေတာ့ ၀ႆန္ ့မ်က္နွာကိုပါ ျမင္ေယာင္လာသည္။ ခုတေလာ ၀ႆန္ သူ ့ကိုေရွာင္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
ေတြ ့လိုက္တိုင္းမွာလည္း ညိႈးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္။ ၀ႆန္ ့ ရင္မွာ ဒဏ္ရာရေအာင္ သူ လုပ္ခဲ့မိၿပီလား။
မ်က္၀န္းမ်ားကို ျပန္ဖြင့္သည့္ အခိုက္မွာ ျမင္ရတာက သူ ့ေရွ ့ေခ်ာင္းရိုးမွာ ေမ်ာပါလာေသာ စကၠဴေလွေလး မ်ား။ ေလွမ်ားကိုဆင္း ဆယ္ေတာ့ ၀သန္ ့လက္ေရး၀ိုင္း၀ိုင္းမ်ားကို ျမင္ရသည္။
“သႀကၤန္ ့ ကိုခ်စ္တယ္္”တဲ့။
“ေျပာခြင့္မသာ၊ ခ်စ္ခြင့္မရွိ ကံဆိုးလွသည့္ တို ့ အျဖစ္”တဲ့ေလ။
ေလွေမ်ာလာရာလမ္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တဖက္ၿခံမွာ သူ ့ကို ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ ကို ေတြ ့ရ သည္။ သူ ဒီဘက္ျခမ္းမွာရွိေနတာ ၀ႆန္ သိပံုမရေပ။ အသာေလွ်ာက္သြားမိေတာ့ စကၠဴေလွ မ်ား ထိုင္ေခါက္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ကို ေတြ ့ရသည္။
“၀ႆန္”
သူ ့အသံေၾကာင့္ အလန္ ့တၾကားထရပ္ေသာ ၀ႆန္ ့လက္ကို အသာ လွမ္းဆြဲလိုက္မိသည္။
“၀ႆန္ရယ္”
တျခားဘာကိုမွ မေျပာျဖစ္ပဲ သူမကိုသာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး တင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားမိသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ ပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရဲ့ တိတ္တခိုး အခ်စ္ကို သိခြင့္ရလိုက္လို ့ စိတ္မေကာင္းသလို ဘာေျပာရမွန္း လည္း မသိေပ။ သူ ဆယ္လာေသာ ေလွေလး၂စင္းကို သူမ လက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ ရွက္ရြံ ့စြာ ငိုေၾကြးေန ခဲ့သည္။ ငိုလို ့အားရေတာ့မွ ဘာမွ မျဖစ္သလို ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ထားေသာ မ်က္ႏွာနွင့္
“ပ်င္းရင္ ဒီလိုပဲ ေလွေလးေတြ လာလာလႊတ္တာ အက်င့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ”
“ဘာလဲ ေဟမာန္နဲ ့အတူ လာလႊတ္တာလား”
“ဟင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဟမာန္က ဒီလို စိတ္ကူးယဥ္အလုပ္မ်ိဳး ဘယ္တံုးက စိတ္၀င္စားလို ့လဲ။ ”
“ဒါဆိုရင္ ငါ့ကို သတိရတိုင္း ေလွေလးေတြ လာလာလႊတ္တယ္လို ့ သူ ဘာလို ့ေျပာရတာလဲ။ နင္လုပ္တာ ကို သူလုပ္တယ္ လို ့ ေျပာတာလား။”
“ဟင္” မ်က္ႏွာရဲကနဲ ျဖစ္ကာ ရုပ္ပ်က္သြားေသာ ၀ႆန္ ့ကို သူ သိပ္မသကၤာေပ။
“ဟို. . ဟို . . ငါ . . ငါမသိခ်ိန္မွာ သူလာလို ့ေနမွာေပါ့။ နင့္ကို လြမ္းတိုင္း သူ စာေတြေရးၿပီး ေလွေလးေတြ လာေမွ်ာတယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွာေပါ့။ ”
“ေလွေလးေတြမွာ စာပါတယ္လို ့ နင့္ကိုဘယ္သူေျပာလဲ။ ငါေျပာတဲ့အထဲမွာ စာေရးတဲ့အေၾကာင္း မပါ ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ဆီ ကိုေရာက္လာတဲ့ Emailထဲမွာေတာ့ ေလွေလးေတြကို စာေရးၿပီးလႊတ္တဲ့အေၾကာင္း ပါတယ္။ ဘာလဲ။ နင့္ကို ေဟမာန္ေျပာျပလို ့လား။ ”
“ေျပာဖူးတယ္ထင္တာပဲ။ ေအာင္မာ နင္ကမ်ား ငါ့ကို မယံုသကၤာနဲ ့ တရားခံစစ္လာစစ္ေနတယ္။ ေတာ္ၿပီ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။”
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သႀကၤန္ ့ကို လိုက္ရွာေသာ ေဟမာန္ ့အသံကို ၾကားရတာ ျဖစ္သည္။
“သႀကၤန္ နင္ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ . . ေၾသာ္ ၀ႆန္ပါ ရွိေနတာကိုး။ ေနပါအံုး ဒီမွာ နင္တို ့ ဘာလုပ္ေနၾကတာတံုး”
“ဟို . . ”
တခုခု ေျပာရန္ႀကံစည္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ေရွ ့မွ ျဖတ္ကာ
“ဒီမွာ ၀ႆန္ရယ္ေလ စကၠဴေလွေလးေတြ ထိုင္လႊတ္ေနလို ့ ငါ လာၾကည့္တာ”
“၀ႆန္ကေတာ့ေလ စာေရးဆရာမလို ့ မေျပာရဘူး။ အရမ္းစိတ္ကူးယဥ္တာပဲ။ သူမို ့လို ့ ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာ စဥ္းစားမိတယ္။”
“ေဟမာန္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမလုပ္ဘူးေပါ့။ ဟုတ္လား။”
“ေ၀းေသးတယ္။ ေဟမာန္တို ့က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာမ်ိဳး စိတ္မ၀င္စားဘူး။ တခုခုဆို Do or Die ပဲ”
သူ ့ရင္ထဲတြင္ တစံုတရာ တင္းက်ပ္သြားမိသည္။ မွားယြင္းေနၿပီ။ တခုခုကေတာ့ အမွန္တကယ္ မွား ယြင္း ေနခဲ့ ၿပီ။ ၀ႆန္ ့ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဟမာန္ ့ကို တစံုတရာ လွမ္းေျပာလိုဟန္ ရွိေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ လိုက္ၾကည့္ေန တာေတြ ့ရသည္။ ၀ႆန္ ့ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေဟမာန္ မျမင္ခဲ့ေပမဲ့ သူ ကေတာ့ ေကာင္းစြာ ျမင္ေတြ ့ေနခဲ့သည္။
သူတို ့ ၃ေယာက္ၾကားမွာ တစံုတရာ မွားယြင္းစျပဳေနၿပီဆိုတာသိေပမဲ့ ဘာမွားယြင္းတာလဲ။ ဘယ္လို မွားယြင္းတာလဲ။ ဘယ္သူ မွားယြင္းတာလဲ သူ မသိႏိုင္ခဲ့ေပ။ ထိုမွားယြင္းမႈ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဆိုးရြား၍ ေၾက ကြဲစရာေကာင္းေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ ပါမလာပါေစႏွင့္လို ့သာ သူ ဆုေတာင္းမိေတာ့သည္။
x x x x x
ဘ၀မွာ အျမင့္မားဆံုးကိုသာလိုခ်င္ေသာဆႏၵရွိသည့္ သူမဘ၀မွာ ငယ္စဥ္ထဲက မျပည့္စံုျခင္းမ်ားႏွင့္သာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေသာ သႀကၤန္ ႏွင့္ ၀ႆန္ ့မွာ ျပည့္စံုသေလာက္ သူမမွာေတာ့ ဆင္းရဲလြန္းလွသည္။
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြ ေရာက္တိုင္းမွာ သႀကၤန္နွင့္ ၀ႆန္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လူတန္းေစ့ ၀တ္ႏိုင္စားႏိုင္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခြင့္ကို ရရွိခဲ့ေပမဲ့ သူမကေတာ့ အလိုမက်ခဲ့။ ဒါဟာ သူမ်ားရဲ့ စြမ္းအားနဲ ့ ရပ္တည္ရတာမို ့ စိတ္ထဲမွာ မ၀င့္မရဲ အၿမဲ ခံစားရသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကံေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ဆင္းရဲေသာ၊ မျပည့္စံုေသာ သူမကို သႀကၤန္က ၀ႆန္ထက္ ပို၍ ဂရုစိုက္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္ထဲက အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ား လို ့ ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ သူမဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့တာမို ့ ၀ႆန္မွာတစ္ေယာက္ထဲ ေဒါသျဖစ္ရၿမဲ။
ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀တြယ္တာမႈေလးေတြ ရွိေနစဥ္မွာပဲ သႀကၤန္ ့အေဖက ႏိုင္ငံျခားမွာ တာ၀န္ထမ္းဆာင္ ရန္ ေျပာင္းေရႊ ့ဖို ့ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၀ႆန္ေရာ သူမပါ ငိုမဆံုးခဲ့။ ဒါေပမဲ့ ၀ႆန္က သူမထက္ လူႀကီးပိုဆန္ သည္။ သူ ့ခံစားခ်က္ကို လူမသိေအာင္ ၿမိဳသိပ္ထား တတ္သည္။ သႀကၤန္ေရွ ့ေရာက္လွ်င္ ဘာမွ မခံစားရသူ တစ္ေယာက္ပမာ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းကာ လိုအပ္တာေတြ လိုက္စီစဥ္ေပးတတ္သည္။
ဒီလိုနွင့္ သႀကၤန္ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ ခြဲခြာခါနီးမွာ သူမအေပၚ ပိုဂရုစိုက္တတ္ေသာ သႀကၤန္က သူ ့ထံုးစံအတိုင္း သူမကိုသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ စာမွန္မွန္ေရးဖို ့ Email ပို ့ဖို ့ မွာေနတာမို ့ သူမေတာင္ၾကားထဲမွ ၀ႆန္ ့ကို အားနာမိေသးသည္။ ၀ႆန္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ခြင့္လႊတ္အၿပံဳးႏွင့္ သႀကၤန္ ့ကို ေငးေနခဲ့သည္။
သႀကၤန္ ထြက္သြားခါစမွာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ေလာက္ေအာင္ သတိရခဲ့ၿပီး တစ္ပါတ္ေလာက္ ရွိခ်ိန္မွာတာ့ သူမ တည္ၿငိမ္သြားခဲ့ၿပီ။ သတိရလွခ်ည္ရဲ့လို ့ တဖြဖြ ျဖစ္မေနေတာ့။ အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္ ရင္ေတာ့ လည္း အတူေနခဲ့ဖူးေသာ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ သတိရတတ္ သည္။ ဒါကလည္း သူမ အက်င့္သာ ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ ့ဆီက Email ေရာက္လာေတာ့လည္း ပထမဆံုးေန ့က ၀ႆန္ေခၚလို ့ သြားဖတ္ျဖစ္တာ ကလြဲလို ့ ေနာက္ထပ္ မေရာက္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ေသာ သူမ်ားပစၥည္းကို မသံုးခ်င္သည့္ မာနနဲ ့ပဲ သႀကၤန္ဆီ Email ပို ့ဖို ့ သူမ ျငင္းဆန္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၀ႆန္က လွမ္းေခၚေပမဲ့ သူမက မသြားခဲ့။ ၀ႆန္ ့ ျပန္ေျပာျပမႈေၾကာင့္သာ သႀကၤန္ အေၾကာင္းမ်ားကို သူမ သိခြင့္ ရခဲ့သည္။ သႀကၤန္ စိတ္ခ်မ္း သာေအာင္ ေဟမာန္ ့နာမည္ႏွင့္ ၀ႆန္ Email မ်ား ပို ့ေန တတ္ေၾကာင္းကို သိခဲ့ရသည္။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ သႀကၤန္ ့ကို သူမ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိေနခဲ့သည္။
ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အလွအပကို ျမတ္ႏိုးကိုးကြယ္တတ္ေသာ သူမက ေမာ္ဒယ္သင္တန္း တက္ဖို ့ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ သူမ တက္ေရာက္ခ်င္ေသာ သင္တန္းအတြက္ ေငြေၾကးႏွင့္ မိဘတို ့၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ကိုေတာ့ ၀ႆန္ ့အကူအညီႏွင့္ ရရွိခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ ၀ႆန္ကလည္း အိမ္မွာ ေနရင္း သူမ ၀ါသနာပါရာ ၀တၳဳတိုေလးေတြ ေရးရင္းမွ လမ္းစရကာ လံုးခ်င္းေလာကသို ့ တစစႏွင့္ တိုး၀င္လာခ်ိန္ မွာပဲ သူမက လည္း ေမာ္ဒယ္ေလာကမွာ ေနရာတစ္ေနရာရစျပဳလာခဲ့ၿပီ။ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္းမတူေသာ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းကြာလာၾကသည္။
သူမကေတာ့ သူမ အလွအပကို ကိုးကြယ္ေသာသူမ်ား၏ အေျပာမ်ားၾကားတြင္ ယစ္မူးစ ျပဳလာ ခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ၿပီး သူမက ခ်မ္းသာခ်င္သည္။ သူမ ရွာေဖြ၍ ရရွိေသာ ပိုက္ဆံသည္ အ၀တ္အစားႏွင့္ အသံုး စရိတ္ဖိုးေလာက္သာ ကာမိသည္၊ ဆဲလ္ဖုန္းမကိုင္ႏိုင္၊ ကိုယ္ပိုင္ ကားမစီးႏိုင္ေသး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူမ ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္မည့္သူကို ေရြးခ်ယ္ေနဆဲ။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သႀကၤန္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ တာ ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ အလွအပမက္ေသာ သူမထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္သက္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ၿပီး သႀကၤန္ေနာက္ကြယ္တြင္ ပါလာမည္ ျဖစ္ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား၊ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါမ်ားအရာအားလံုးသည္ သူမအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာသာျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း သႀကၤန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူမွာ သူမ ျဖစ္ေနတာမို ့ သူမဘက္က ဘာမွမႀကိဳးစားလိုက္ရပါ။ ထင္ထားတာ ထက္ ေစာ၍ပင္ သႀကၤန္က သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္ ့စကားမ်ားမွာ ၾကည္ႏူးေနမိေသာ သူမသည္ Email မ်ားမွ တဆင့္ သူမ ကို ခ်စ္ခဲ့ရပါသည္ဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ အျပည့္အ၀မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ ခုခ်ိန္က်မွ သႀကၤန္ ့ကို Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ၀ႆန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံရမည္တဲ့လား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ၀ႆန္ ့လက္ထဲသို ့ သႀကၤန္ ့ကို အပါမခံႏိုင္ေပ။
၀ႆန္ဘ၀က ၿပီးျပည့္စံု ၿပီးသား ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ၿပီးသားေလ။ သႀကၤန္ မရွိလို ့လည္း ၀ႆန္ ့မွာ မထိခိုက္ႏိုင္ပ။ လက္ထပ္ၿပီးမွပဲ Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ၀ႆန္ပါလို ့ သိခ်င္သိပါေစေတာ့။
ခ်စ္သူ ျဖစ္ၿပိးခ်ိန္မွ သိခြင့္ရတာကေတာ့ သႀကၤန္ဟာ အရာရာကို အေသးစိတ္ဂရုစိုက္ႏိုင္လြန္းတာပါပဲ။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို အေလး အနက္ထားကာ တခုခုလြဲမွားတိုင္း မသကၤာသလို ၾကည့္ေနတတ္သည္။ ထိုအခါ မ်ားမွာ သူမမွာ ျပန္လည္ဖာေထး ျပင္ဆင္ရတာ တစ္ခုပဲ စိတ္ေမာရသည္။
သႀကၤန္ႏွင့္ ေစ့စပ္ရေတာ့မည္ဆိုခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာကို သူမဘက္က စိတ္ခ်သြားခဲ့ၿပီ။ အရင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ တြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္က သူမလို အေပ်ာ္အပါး၀ါသနာမပါတာမို ့ သူႏွင့္ယူၿပီး လွ်င္ အျပင္ေတာင္ထြက္ရပါ့မလား မသိေပ။ သူႏွင့္အတူ တြဲသြားတိုင္းမွာလည္း သူေျပာတာႏွင့္ ကိုယ္ေျပာတာက ဘယ္လိုမွ အစပ္အဟပ္ မတည့္ခဲ့။ သူကအားရင္ Email ထဲက အေၾကာင္းေတြပဲ ျပန္ေမးေမး ေနတာမို ့ သူမ စိတ္မရွည္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
ခုတေလာ သႀကၤန္ ့ကို မေခၚပဲ တစ္ေယာက္ထဲသာ အျပင္ထြက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သႀကၤန္ႏွင့္ ၀ႆန္ ့တို ့ ပိုမိုနီးစပ္ ေစခဲ့ေလ သလား မသိပါ။
x x x x x x x
သူ ့ရင္ထဲမွ မတင္မက် ခံစားမႈတို ့ကို ဆန္းစစ္ဖို ့ အခ်ိန္တန္ၿပီထင္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေစ့စပ္ပြဲကို မတ္လမွ ေမလ သို ့ ေျပာင္းေရႊ ့ေပးပါရန္ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ့ကို အသည္းအသန္ ေတာင္းပန္ရသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိေသာ သူ ့ကို မေက်နပ္ေပမဲ့ အလိုလိုက္ေနက် ထံုးစံအတိုင္း ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တာ မို ့ ေက်းဇူး အထူးတင္ရပါသည္။
သူရဲ့ သတို ့သမီးေလာင္းကေတာ့ ေက်နပ္မွာမဟုတ္မွန္းသိေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါ။ စြန္ ့စားမႈတစ္ခုခု ကိုေတာ့ ျပဳရပါေတာ့မည္။ သႀကၤန္ မွာ ေရပက္ခံထြက္ဖို ့ သူတစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပီး စီစဥ္ေနခဲ့ သည္။ ေဟမာန္ ့ကိုေရာ၊ ၀ႆန္ ့ကိုပါ အသိမေပးခဲ့။ သႀကၤန္က်ဖို ့ ႏွစ္ရက္ အလိုမွ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကို ေခၚကာ
“သႀကၤန္အက်ေန ့မွာ ေလွ်ာက္လည္ဖို ့ ကားငွားၿပီးၿပီ။ နင္တို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုး ငါနဲ ့လိုက္မယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သႀကၤန္ကို မခံစားရတာ ၾကာၿပီ။”
“သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ပဲ သႀကၤန္။ နင္က အဲဒါေလးေတြ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတာ။ ငါက သႀကၤန္ ဆိုရင္ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္ေပမဲ့ အိမ္က စိတ္မခ်လို ့ မလႊတ္ေတာ့ ေန ့တ၀က္ထက္ ပိုမလည္ရဘူး။ ဒီႏွစ္ နင္နဲ ့ ဆိုရင္ေတာ့ ငါေလွ်ာက္လည္လို ့ရၿပီေပါ့။”
ေဟမာန္ရဲ့ စကားသံႏွင့္ ထပ္တူပဲ ၀ႆန္က
“ငါ မလိုက္ႏိုင္ဘူး”
“နင္က ဘာလို ့မလိုက္ႏိုင္ရတာလဲ။ ဘယ္သြားစရာရွိလို ့ ငါနဲ ့ မလိုက္ရတာလဲ။”
“ဟို ေလ. . . . ငါ လိုက္လို ့ မရဘူး။ ေနာက္ၿပီး သိ္ပ္ေနမေကာင္းေတာ့ လိုက္လို ့ မျဖစ္ဘူးဟ”
၀ႆန္က မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ အတင္းျငင္းေတာ့ ေဟမာန္က
“၀ႆန္ မလိုက္ခ်င္လည္း ေနပါေစဟာ။ အတင္းမေခၚပါနဲ ့။”
၀ႆန္ ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ မ်က္၀န္းမ်ားက ေက်ာခ်မ္းခ်င္ စရာ။ ေဟမာန္ ့ စကားေၾကာင့္ သာ သူမ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ရခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
“သႀကၤန္ကလည္း ေဟမာန္ပါရင္ ၿပီးေရာေပါ့”
သႀကၤန္ ့ႏႈတ္ခမ္းမွာ အၿပံဳးတစ္ခု ထင္ဟပ္လာခဲ့သည္။ ေဟမာန္ႏွင့္အတူလည္ပတ္ေနေပမဲ့ သႀကၤန္ ့မ်က္ ၀န္းမ်ား ဘာေၾကာင့္ မရႊင္လန္းခဲ့ပါသလဲ။ ေဟမာန္ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။
ေဘာင္းဘီတို အတိုပြေလး ၀တ္ထားၿပီး တီရွပ္က်ပ္က်ပ္ကို ၀တ္ထားေသာ သူမရဲ့ ၀တ္စားမႈကို မႀကိဳက္ လို ့မ်ား လား။ အမိုးဖြင့္ ဂ်စ္ကားေပၚ တက္လာေသာ ေဟမာန္ ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့မ်က္၀န္းမ်ား က ေအးစက္ေနခဲ့သည္။ သံေယာဇဥ္ မျပတ္သလို ၀ႆန္ ့အိမ္ဖက္ လွည့္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ . . . .
“၀ႆန္ ့ကို နင္ေခၚခ်င္ရင္ သြားေခၚေလ”
"သြားၿပီးၿပီ။"
“မလိုက္ဘူးတဲ ့လား။”
“အင္း၊ လူစံုၿပီ သြားၾကစို ့”
ေရပက္ခံ မ႑ပ္ေတြ ေရာက္တိုင္း ေဟမာန္က သႀကၤန္ ့ရင္ခြင္ထဲပ၀ါၿခံဳရင္း ေရဒဏ္ကာကြယ္မိေပမဲ့ သူမကို ဖက္ထားေသာ သူ ့လက္မ်ားမွာ အားမပါသလို မေႏြးေထြးခဲ့ဟု ေဟမာန္ ခံစားရသည္။ ၀ႆန္ မလိုက္ႏိုင္လို ့စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာလား ဟု ေတြးရင္း သ၀န္တိုရျပန္သည္။
ဒီလိုနဲ ့ သႀကၤန္ ေရလည္ခံၿပီး ညေနဖက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၾကေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး သိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ အိမ္ေရာက္တာနွင့္ ၀ႆန္ ့အိမ္ ကူးသြားေသာ သႀကၤန္ ့ကို မနာလိုစြာ ၾကည့္ရင္းနဲ ့သာ အိမ္ျပန္လာရသည္။
သႀကၤန္အၾကတ္ေန ့မွာ ေလွ်ာက္လည္ ျဖစ္ေတာ့လည္း သိပ္အဆင္မေျပခဲ့။ သႀကၤန္ မ်က္၀န္းမ်ား ပိုမို မႈန္မိႈင္း ေနခဲ့သည္။ သူမကို သိေနေသာ ေကာင္ေလးအခ်ိဳ ့၏ စေနာက္မႈေၾကာင့္လား။ သူမ၏ ၀တ္စားဆင္ ယင္ မႈအတြက္ သူမကို သ၀န္တိုစြာ ေျပာမည္ထင္ေသာ္ လည္း သႀကၤန္က တစ္ခြန္းမွ မေမးခဲ့ မေျပာခဲ့ပါ။
ေနာက္ေန ့ မနက္မွာေတာ့ သႀကၤန္ စိတ္ဆိုးမ်ားလည္းေျပေအာင္ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္သြားရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး မနက္ အေစာႀကီး သႀကၤန္ ့အိမ္သိို ့ေရာက္ခဲ့သည္။ ဒီေန ့ သႀကၤန္အတက္ေန ့ သႀကၤန္ ့ေမြးေန ့ေလ။ ေမြးေန ့ ကိတ္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး အတင္းလုပ္ခိုင္းထားခဲ့ရတာ။ ေစ်းပိတ္ရက္ ဆိုင္ေတြ ပိတ္ ရက္ျဖစ္ေနတာမို ့ ဘာမွ ၀ယ္လို ့မရပါ။
သႀကၤန္ ့အတြက္ ကိတ္မုန္ ့ကိုေပးရင္း အိပ္ရာမွႏိႈးရမည္ ထင္ေပမဲ့ ေဟမာန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သႀကၤန္က အိမ္ေရွ ့က ဒါန္းမွာ ထြက္ထိုင္ေနခဲ့ၿပီ။
“Happy Birthday သႀကၤန္ ”
“Thank you ေဟမာန္၊ ဒါနဲ ့ နင့္ လက္ထဲက ဘာႀကီးလဲ။”
“နင့္ အတြက္ ေမြးေန ့ကိတ္ေလ”
ေဟမာန္ဘူးကို ဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အသည္းပံုေပၚမွာ အနီေရာင္ စာတန္းေရးထိုး ထားေသာ ေမြးေန ့ကိတ္ ထြက္လာခဲ့ သည္။ ကိတ္မုန္ ့ဘူးကို အိမ္ထဲ၀င္ထားၿပီး ထြက္လာေတာ့
“၀ႆန္လာရင္ ကိတ္မုန္ ့လွီး စားၾကမယ္ေနာ္ သႀကၤန္”
“သူ လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့ကို မေစာင့္နဲ ့ေတာ့”
“၀ႆန္က နင့္ ေမြးေန ့ကို ဘာျဖစ္လို ့ မလာရတာလဲဟ။ ဘာလဲ နင္တို ့ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားၾက လား”
“သူ ့အေၾကာင္းထားကြာ။ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကရေအာင္”
“ငါ မရွိတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ငါ့ ေမြးေန ့မွာ နင္တို ့ေတြ ဘာလုပ္ၾကလဲ”
“အဟင္း . . . အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူးဟ။ နင္မွ မရွိတာ။ နင္ရွိရင္ေတာ့ဟုတ္ တာေပါ့။ ေမြးေန ့ရွင္မရွိပဲ ေမြးေန့ လုပ္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီး”
“သႀကၤန္က်ရင္ နင္ ဘာလုပ္လဲ ေဟမာန္”
“ေလွ်ာက္လည္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ မ႑ပ္မွာ ေရသြားပက္တယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ ေအးဂ်င္စီ တစ္ခုက ငွားလို ့ အဲဒီ မ႑ပ္မွာ ေရလည္းပက္ရတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ လံုး၀ မအား ဘူး။ သႀကၤန္တတြင္းလံုး ဘယ္မွ မေရာက္ေတာ့ဘူး”
“ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန ့က်ရင္ေရာ”
“အဲဒီေန ့က်ရင္ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘူး။ သႀကၤန္တတြင္းလံုး ကဲထားသမွ် ေျခကုန္လက္ပန္း က်ေနၿပီ။ ေမာေမာနဲ ့ အိပ္ေတာ့တာ ပဲ။ ေနပါအံုး နင္က ငါ့ကို ဘာျဖစ္လို ့ ဒီေလာက္ေတာင္ စပ္စုေနရတာ တံုး။”
“OK ရၿပီ။ လာ နင္နဲ ့ ငါ ကိတ္မုန္ ့ သြားလွီးရေအာင္”
ေပါ့ပါး သြက္လက္ လန္းဆန္းလာေသာ သႀကၤန္ ့ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေဟမာန္ ခုမွဟင္းခ်ႏိုင္သည္။ ခုမွပဲ သႀကၤန္ ့ရဲ့ ပံုမွန္ ပံုစံ ျပန္ေရာက္ေတာ့သလိုပင္။
ဒါေပမဲ့ေပါ့ေလ . . . . .
x x x x x
ရိပ္သာမွ ထြက္လာတယ္ ဆိုရင္ပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအ၀င္၀မွာ အိမ္ကလာႀကိဳေသာ ကားကို ေက်ာေပး ရပ္ထားတာ ျမင္ရသည္။ မနက္ ၉နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို ့
“ေဆးရံုႀကီးကို တန္းေမာင္းေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်ေနအံုးမယ္။ ”
မ်က္၀န္းမ်ားကို ေမွးမွိတ္ထားရင္း သူမ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ၿငိမ့္ကနဲ ကားရပ္သြားတာေၾကာင့္ ေဆးရံု ႀကီးေရာက္ၿပီဆိုေသာ အသိႏွင့္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားေမာင္းသူ ေနရာမွာထိုင္ရင္း သူမကို ၿပံဳး၍ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ကို အံ့ၾသ ဖြယ္ရာ ေတြ ့ရသည္။
“သႀကၤန္ နင္ ဘယ္က ေရာက္လာတာလဲ”
“၀ႆန္ရယ္ ငါသာလူဆိုးဆိုရင္ေလ နင့္ကို ျပန္ေပးဆြဲသြားလို ့ရတယ္။ ကိုယ့္ကားေပၚ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ ့ ဘယ္သူေမာင္းလဲဆို တာေတာင္ မၾကည့္ပဲ လိုက္လာရလား”
“ဦးေလးႀကီးက ဘယ္သြားလို ့ နင္က ကားေမာင္းလာရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ငါ ဘယ္ရိပ္သာမွာရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုသိလဲ”
“ဘာမွ ေမးမေနနဲ ့။ လာသြားမယ္”
“ဟင္ နင္က ဘယ္သြားမွာလဲ”
“ ၀ႆန္နဲ ့အတူ ကို ့ေမြးေန ့အတြက္ကုသိုလ္ရေအာင္ ေသြးသြားလွဴမလို ့”
သူမလက္ကိုဆြဲရင္းထြက္သြားတာေၾကာင့္ သႀကၤန္ ့ေနာက္မွ အေျပးတပိုင္းလိုက္လာရသည္။ ေသြးလွဴခဲ့ တာ အခုဆိုရင္ ၄ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဒီတခါကေတာ့ ၀ႆန္ ့အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးပါပဲ။ ေသြးလွဴၿပီးေတာ့ ဘုရား သြားသည္။ သႀကၤန္ေမြးေန ့ကို ရည္စူးၿပီး သက္ေစ့ ငါးလႊတ္သည္။ ေရသက္ေစ့ လွဴသည္။
“နင့္ ေမြးေန ့မွာလုပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့ သႀကၤန္တြင္းမွာ ငါက ရိပ္သာ၀င္ေနတာဆိုေနေတာ့ေလ။ အၿမဲ တမ္း ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန ့မွ နင့္အတြက္ လုပ္ေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ လုပ္သမွ် ကုသိုလ္ကို နင့္ကို ေပးပါ တယ္။ နင္ က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ စာသင္ႏိုင္ေအာင္လို ့ေလ”
“ငါ သိၿပီးသားပဲ ၀ႆန္ရယ္”
“နင္ ျပန္ေတာ့ သႀကၤန္။ ညေနက်ရင္ ငါ သြားစရာ ရွိေသးတယ္”
“မျပန္ပါဘူး။ နင္ သြားတဲ့ေနာက္ ငါလည္းလိုက္မယ္။ ဒါၿပီးရင္ သက္ႀကီး ပူေဇာ္ပြဲသြားမယ္။ဘိုးဘြားေတြ ကို ေခါင္းေလွ်ာ္၊ ေျခသည္း ညွပ္လုပ္ေပးမယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။”
“ဟယ္ သူ ့လည္း ဘယ္သူမွ မေျပာပဲနဲ ့ ဘယ္လိုသိေနတာလဲ။ ေနာက္ၿပီးေခၚလည္းမေခၚပဲနဲ ့ အတင္း အက်ပ္လိုက္မယ္ ဆုိတာၾကီးပဲဲ”
ညည္းညဴသလို ေျပာေနေသာ ၀ႆန္ ့အသံမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းတို ့အျပည့္။ အားလံုးၿပီးစီးလို ့ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့
“၀ႆန္ နင့္ကို လက္ထပ္ပါရေစ”
“ဘာေျပာတယ္ သႀကၤန္။ နင္ ငါ့ကို ေနာက္ေနတာလားဟင္”
“မေနာက္ဘူး ၀ႆန္။ ငါ့ဘ၀အတြက္ ေလးေလးနက္နက္ ေျပာေနတာ”
“နင့္မွာ ေဟမာန္ရွိ ေနၿပီပဲ သႀကၤန္ရယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဟာ”
“ေဟမာန္ ့ကို ငါ တကယ္မခ်စ္ဘူး ၀ႆန္။ ငါ တကယ္ခ်စ္တာက ငါ ထြက္သြားခ်ိန္ကေန ခုထိ ငါ့ဆီကို ေဟမာန္ နာမည္သံုး ၿပီး ေန ့တိုင္း Email ေတြ ပို ့ေနခဲ့တဲ့ ၀ႆန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကိုပဲ။ ကံေကာင္းလို ့ ငါ့ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈ မွားေတာ့မလို ့”
“နင့္ ဆီကို Email ေတြ ပို ့ေနတာ ငါပါလို ့ နင့္ကို ဘယ္သူ ေျပာတာလဲ။ ေဟမာန္လား”
“မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဘာသာ တျဖည္းျဖည္း သိလာခဲ့တာ။ ငါ အႀကီးအက်ယ္အလိမ္ခံေနရၿပီလို ့ သိလာခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ပိုၿပီး ေသခ်ာေအာင္ သႀကၤန္ လည္ဖို ့ စီစဥ္ခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္တို ့ရဲ့ အလိမ္ဇာတ္လမ္းႀကီး ေပၚေတာ့တာ”
“ငါ နင့္ကို မလိမ္ခဲ့ပါဘူး။ နင္ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ငါ့ရဲ့ စာထက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေဟမာန္ ့ရဲ့စာဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္ မယ္ထင္လို ့ ေဟမာန္ ့ နာမည္သံုးၿပီး စာေတြ ပို ့ေပးခဲ့တာ။ နင့္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ပဲ ငါ စဥ္းစားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ နင္နဲ ့ ဒီလို အၿမဲ တမ္းထိေတြ ့ေနရတာကို ငါ မသိစိတ္နဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ငါ့ဘ၀ အေၾကာင္း ငါ့ရဲ့ အျပဳအမူ အေလ့အက်င့္ ေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပမိခဲ့တယ္ ”
“စာေတြ ေရးေနခဲ့တာ နင္ပဲဆုိတာ ေျပာေရာေပါ့ ၀ႆန္ရယ္”
“ငါ ေျပာဖို ့ ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္က ေဟမာန္ ့ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရြးခ်ယ္ ခဲ့ေတာ့ ေျပာ ခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ ငါက ေဟမာန္ ့လို မလွဘူးေလ ”
“ဘာလို ့မလွရမွာလဲ။ နင့္အလွက ျမန္မာဆန္ၿပီးက်က္သေရရွိ တယ္။ ျမင္ရသူကို ေအးခ်မ္းေစ တဲ့တည္ၿငိမ္တဲ့အလွမ်ိဳး။ ေဟမာန္ ့ အလွလို မပူေလာင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး နင္က စိတ္ထားအရမ္းေကာင္း တယ္။ ဒါ သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ့ အလွ ေပါ့။ ကဲပါ အေျဖေပးေတာ့ကြာ”
“ငါ မေျဖပါရေစနဲ ့။ ေဟမာန္ ့အေပၚ သစၥာမေဖာက္ခ်င္ဘူး”
“အဲဒီအတြက္ေတာ့ ဘာမွ မပူနဲ ့။ သူနဲ ့ ငါ ေဆြးေႏြးၿပီးၿပီ။ ငါ တကယ္ခ်စ္တာ ငါ့ဆီကို Email ပို ့ေနက် ေကာင္မေလးလို ့ သူ ့ကို ၀န္ခံခဲ့ၿပီ။ Email ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြနဲ ့ သူနဲ ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္ လို ့မရမွန္း သူလည္း သိသြားပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး သူက ၀ႆန္ ့ လို အစြဲအလမ္း မႀကီးဘူး။ ဒီေတာ့ သႀကၤန္ဆို တာကိုလည္း သူ ့ရင္ထဲက ခဏေလးနဲ ့ ေပ်ာက္သြားမွာပါပဲ။ မေပ်ာက္မွာက အစြဲအလမ္း ႀကီးတဲ့ ၀ႆန္ ပဲ။ ေတာ္ၾကာ ငါ့ကို လြမ္းတိုင္း စကၠဴေလွေလးေတြ လႊတ္ၿပီး ငိုေနမွာစိုးလို ့”
“သႀကၤန္ေနာ္။ သူမ်ား အားနည္းခ်က္ကို အႏိုင္မယူနဲ ့။သႀကၤန္ ့ကို ၀ႆန္က ဟိုး ငယ္ငယ္ေလးထဲက ခ်စ္ခဲ့ရတာ ခုခ်ိန္ထိပါေနာ္။”
“၀ႆန္ရယ္”
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ ့ဘ၀သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေနခဲ့ၿပီ။ သူတို ့အိမ္ေထာင္က်ၿပီးလို ့ သားသမီး မ်ား ရလာခဲ့ရင္လည္း ကေလးမ်ားကို သူႏွင့္ ၀ႆန္ အေၾကာင္းကို အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္မ်ားအျဖစ္ ေျပာျပပါ အံုးမည္။ ၀ႆန္သည္ သူ ့အတြက္ေတာ့ Email ထဲ က နတ္သမီးေလး တပါးျဖစ္သည္လို ့ေလ။
ေမဇူး
၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီီလ ၊ ျမင္ကြင္း မဂၢဇင္း
သူ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သႀကၤန္ေရာက္မွာကို တစ္လေလာက္ႀကိဳၿပီး ေပ်ာ္တတ္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္ကို ခ်စ္ေသာသူ ့အတြက္ ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီး ဖန္တီးရမည့္ကိစၥတစ္ခုကို သႀကၤန္ကပဲ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တာ မို ့သူ ့ဘ၀မွာေတာ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ သႀကၤန္သည္ ဘ၀အတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
ဒီႏွစ္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာပဲ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ႏွစ္ဦးရဲ့ ပထမဦးဆံုး (၁.၁.၂၀၀၆) ေန ့မွာ နင္ ျပန္လာမွာမို ့လို ့ေပါ့။ သတိရေနတယ္ သႀကၤန္။ နင့္ကို ငါတို ့ ႏွစ္ေယာက္ ေလဆိပ္ မွာ လာႀကိဳမယ္။
ေဟမာန္
သႀကၤန္ဆီ Email ပို ့ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူမစိတ္တို ့ ၾကည္လင္လန္းဆန္းလာခဲ့သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူမတို ့ရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးႏွင့္ ျပန္ဆံုရပါေတာ့မည္။ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ ့တင္ ၆ႏွစ္ေက်ာ္ ရႏွစ္နီးပါး ခြဲခြာေနရေသာ သႀကၤန္ ့ကို လြမ္းဆြတ္ လာမိေတာ့သည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ရဲ့ ပထမဦးဆံုးေန ့ရက္မွာေတာ့ ၀ႆန္ႏွင့္ ေဟမာန္ နွစ္ေယာက္လံုး မဂၤလာဒံုေလဆိပ္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ သႀကၤန္ ့ကို လာႀကိဳၾကေလသည္။ ခြဲခြာေနရေသာႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာ အရာရာကို အဆန္း ထြင္တတ္ေသာ သႀကၤန္က တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဓါတ္ပံု မပို ့ေၾကးဟု သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ေျပာင္း လဲေနေသာ ရုပ္သြင္ေတြကို သူ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္မွ ေတြ ့လိုပါသည္တဲ့။ သူ ့ဓါတ္ပံုကို လံုး၀ မပို ့ သလို ၀ႆန္ႏွင့္ ေဟမာန္ပံုကိုလည္း မေတာင္းခဲ့။ သူမတို ့ ႏွစ္ေယာက္က မေနႏိုင္စြာျဖင့္ စာတုိက္မွ ဓါတ္ပံု ပို ့ လိုက္ေတာ့လည္း ဖြင့္၍ပင္ မၾကည့္ပဲ ျပန္ပို ့ေပးခဲ့တာမို ့ သူမတို ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ဒီေတာ့ သူေျပာ သလို ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္မွ ေတြ ့ၾကရံုသာ ရွိေတာ့သည္။
ဒီေတာ့လည္း မျမင္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သႀကၤန္ ့ရုပ္သြင္ကို မွန္းဆရင္းနဲ ့သာ သူငယ္ ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေလဆိပ္ေရာက္ လာရသည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလာေသာ လူအုပ္မ်ားၾကားထဲမွာ ထင္းေနေအာင္ ေခ်ာေမာေနေသာရုပ္၊ ျမင့္မားေသာ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ ကုတ္အကၤ်ီအနက္၊ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္တို ့ကို တြဲဖက္ ၀တ္္ဆင္ထားေသာသူဟာ သႀကၤန္ပဲ ျဖစ္ရ မည္လို ့ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးက ယံုၾကည္ေလသည္။ ထို ့အတူပဲ သူ ့ရဲ့ ဦးတည္ရာကလည္း သူမ တို ့ႏွစ္ေယာက္ဆီကို သာမို ့ ၿပံဳး၍သာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
သႀကၤန္ကလည္း ေခတ္မီ ပံုဆန္းဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးမ်ား ေက်ာေပၚမွာ ျဖာက်ေနကာ အနက္ေရာင္ ကိုယ္က်ပ္အကၤ်ီ အေပၚမွာ ပါးလႊာေသာအစေလးကို အသည္းယားစဖြယ္ ၿခံဳလႊမ္းထားၿပီး စကပ္တိုတိုႏွင့္ ေကာင္မေလးကိုတစ္လွည့္၊ ေပါင္ လယ္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ရွည္လ်ားေနေသာ ဆံပင္ ထူထူစင္းစင္းမ်ားကို စကတ္ပု၀ါေလးႏွင့္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ စီးထားၿပီး ပိုး၀မ္းဆက္ နီညိဳေရာင္ေလးကို ျမန္မာ ဆန္စြာ၀တ္ထားေသာ ေကာင္မေလးကိုတစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္း ဘယ္သူက ေဟမာန္၊ ဘယ္သူက ၀ႆန္ ျဖစ္ မလဲရယ္လို ့ ေ၀ခြဲမရဟန္ျဖင့္ ေခတၱ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။
ထို ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ ့ေရွ ့မွ ေခတ္ဆန္ဆန္ ေကာင္မေလးရဲ့ ပုခံုးကို လွမ္းဖက္ကာ “ေဟမာန္” လို ့ ၀မ္းသာအားရ ေခၚလိုက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ႆန္ ့မ်က္၀န္းမ်ား မိွန္ေဖ်ာ့သြားခဲ့ပါသည္။
“နင္ အရမ္းလွလာတယ္ ေဟမာန္။ နင့္ကို ငါ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အရင္လို ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းနဲ ့ အပ်င္းထူ တဲ့ ေကာင္မေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။”
“နင္လည္း ဒီလိုပါပဲ သႀကၤန္ရယ္။ အရင္လို မဲမဲ ပိန္ပိန္ေလးနဲ ့ ငါးက်ည္းေျခာက္ေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ။”
“နင္ ငါတို ့ကို ခြဲသြားတာ အၾကာႀကီးပဲေနာ္။”
“ဟုတ္တယ္။ ခုႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေတာင္ ရွိေနၿပီပဲ။ ငါလဲ ျပန္လာခ်င္တာၾကာၿပီဟ။ ဒယ္ဒီ့ အလုပ္ တာ၀န္ ေၾကာင့္ သာ ေနေနရတာ။ ဟိုမွာေနတဲ့ ကာလ တေလွ်ာက္လုံံး နင္တို ့ကို ငါ လြမ္းေနခဲ့တာ။ အားရင္ ငါ့ဆီလာတဲ့ ေဟမာန္ ့ Email ေလးေတြဖတ္ၿပီးေတာ့ ပဲ ျမန္မာျပည္ကို အလြမ္းေျဖေနရတာ။ ၀ႆန္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါ့ဆီကို စာေလးတစ္ေစာင္ ေတာင္ ေရးေဖာ္မရဘူး။ သိပ္ေနႏိုင္တာပဲ။”
သူ ့ရဲ့ စကားကို ၀ႆန္က အၿပံဳးေလးတစ္ခ်က္ျဖင့္သာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
“နင္လို အရင္လို ၀တုတ္ေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လွလာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေဟမာန္ ့ကိုေတာ့ မမွီေသးဘူး”
“ေဟမာန္ ့လို ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ငါက ဘယ္မွီႏိုင္ပါ့မလဲ။ ငါက အစထဲက သူ ့ေလာက္မွ မလွတာ”
“အမယ္၊ ေဟမာန္က တယ္ဟုတ္ပါလား။ ေမာ္ဒယ္ေတာင္ လုပ္ေနၿပီေပါ့။ ၀ႆန္ နင္ကေရာ ဘာလုပ္ ေနလဲ။”
“၀ႆန္ကလည္း နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာမ ျဖစ္ေနၿပီ သႀကၤန္ုရဲ့။ နင္ မသိေသးဘူးေနာ္။ အခုဆိုရင္္ သူ ့ ၀တၳဳ ေတြက ခုေခတ္ လူငယ္ေတြ ၾကားမွာ ေရပန္းစားေနၿပီ။ ”
“အိုး တယ္ဟုတ္ပါလား။ ငါ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေအာင္ျမင္ေနၿပီပဲ။ ငါကေတာ့ ခုမွ ဒီမွာ စီးပြားေရးအေျခခ်မွာ ဆုိေတာ့ နင္တို ့ကို မီွေအာင္ ႀကိဳးစားရအံုးမယ္။ ကဲလာ ျပန္ၾကစို ့။”
ေျပာေျပာဆိုဆို ေဟမာန္ ့ ပခံုးကိုဖက္ကာ သႀကၤန္ုက ေရွ ့မွ ထြက္ခြာသြားတာမို ့ ၀ႆန္မွာ သူတို ့ ေနာက္ မွ အေျပးလိုက္ခဲ့ရသည္။ သႀကၤန္ုက ဒီလိုပဲေလ။ ေဟမာန္ ့ကိုဆိုလွ်င္ ၀ႆန္ထက္ အခ်စ္ပိုၿမဲ။
သႀကၤန္ ႏိုင္ငံျခားသြားသည့္ေန ့က ျမင္ကြင္းေလးကို ၀ႆန္ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာသည္။
ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူတကြ ႀကိးျပင္းလာခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ႀကီး ခြဲခြာ ရမည္ဆိုေတာ့ ခံစားလြယ္ေသာ ၀ႆန္တစ္ေယာက္ မ်ကရည္ မဆည္ႏုိင္ခဲ့။ သႀကၤန္က သူ ့ဒယ္ဒီ တာ၀န္ က်ရာ ၾသစေတးလ်ား ႏိုင္ငံသို ့ လိုက္ပါသြားရမွာ ျဖစ္သည္။ စားအတူ၊ သြားအတူ ၃ေယာက္ရွိေနက်ရာမွ ခြဲသြားရမွာမို ့ ေဟမာန္ေရာ၊ ၀ႆန္ ပါစိတ္မေကာင္း ခဲ့။
သႀကၤန္သြားမဲ့ေန ့မွာ လိုက္ပို ့က်ေတာ့ ၀ႆန္က မ်က္ရည္မက်ပဲ ရင္ထဲမွာႀကိတ္ငိုေပမဲ့ ေဟမာန္ကေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ ငိုေၾကြး ေနခဲ့သည္။ သႀကၤန္က ေဟမာန္ ့ကို ဖက္ရင္း နဖူးေလးကို အသာနမ္းကာ
“ငါ့ကို သတိရေနေနာ္” တဲ့။
၀ႆန္ ့ကိုေတာ့ မွာဖို ့ ေမ့ေလ်ာ့ ေနခဲ့ပံုရသည္။
“နင့္ကို ငါ ေန ့တိုင္းသတိရေနမယ္။ ငါ့ဆီကို စာေရးေနာ္။ ရႈပ္ပါတယ္ကြာ။ စာေရးရင္ ၾကာတယ္။ ငါ့ဆီကို Email ပို ့ကြာ။ ဟိုေရာက္ရင္ ငါ့ Email address ပို ့လိုက္မယ္။ နင္ ငါ့ဆီီကုိိ ေန ့တိုင္း Email ပို ့ေနာ္ ေဟ မာန္။”
“ငါ့မွာ ကြန္ပ်ဴတာတို ့ ဖုန္းတို ့မွ မရွိတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ နင့္ဆီကို Email ပို ့ႏိုင္မွာလဲ။ ငါ ဆင္းရဲတာ သိ သိခ်ည္း နဲ ့”
“၀ႆန္ ့အိမ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ ရွိတာပဲ။ အဲဒီကေန ပို ့ေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား။”
သႀကၤန္ အထူးဂရုစိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ မွာၾကားသြားသူက ေဟမာန္ တစ္ေယာက္ထဲရယ္သာ။ ဒါကို အစ ထဲက ၀ႆန္ သိခဲ့ဖို ့ ေကာင္းသည္ေလ။ ၀ႆန္မွာေတာ့ ေန ့တိုင္း Email ေမွ်ာ္ရေသာ အလုပ္တစ္ခု တိုးလာခဲ့သည္။
သႀကၤန္ သြားၿပီး တစ္ပတ္ခန္ ့ အၾကာမွာေတာ့ သႀကၤန္ ့ဆီမွ ေဟမာန္ ့နာမည္ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေသာ Email တစ္ေစာင္ကို ၀ႆန္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ သႀကၤန္ Email လိပ္စာရခဲ့ၿပီမို ့ ေဟမာန္ ့ကို အိမ္ေခၚကာ ၀မ္းသာ အားရ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ ေဟမာန္က ဘာမွ ခံစားရပံု မေပၚေပ။ ဒီလိုပဲ သူမက လူအနားမွာ ရွိေနခဲ့ရင္သာ သည္း သည္းလႈပ္ခံစားရၿပီး ထိုသူမရွိလွ်င္ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိေနတတ္ခဲ့သည္။
သႀကၤန္ ့ စာထဲမွာ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္းႏွင့္ ေဟမာန္ ့ကို သတိရေၾကာင္းတို ့ကသာ အဓိက ပါ၀င္ေလ သည္။ စာဖတ္ၿပီး စာျပန္လိုက္ပါအံုးဆိုေတာ့ ပ်င္းသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အိမ္ထျပန္သြားခဲ့သည္။ မေနႏိုင္ေသာ သူမမွာသာ သႀကၤန္ဆီ စာျပန္ ျဖစ္ခဲ့သည္။
သႀကၤန္
နင့္ကို ငါ အရမ္းသတိရေနတယ္။ ေန ့တိုင္းလည္း လြမ္းေနတယ္။ နင္ စာႀကိဳးစားေနာ္။ အားရင္ ငါ့ ဆီကို Email ပို ့ပါအံုး။
နင့္ရဲ့ ၀ႆန္
စာရဲ့ အဆံုးမွာ ၀ႆန္လို ့ ရိုက္ၿပီးခါမွ ျပန္ဖ်က္ကာ ေဟမာန္ ဟုျပန္ျပင္ရိုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါဟာ နင့္ အေပၚထားတဲ့ ငါ့ရဲ့ ေစတနာပါ သႀကၤန္။ ငါ့မွာ တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ နင္ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ငါ့ဆီကစာထက္ နင္္ ေမွ်ာ္လင့္ေန တဲ့ ေဟမာန္ ့ဆီကစာဆိုရင္ နင္ပိုၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လို ့ပါ။
နင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ေဟမာန္ရဲ့ စာေတြကို နင္ ေန ့စဥ္ ဖတ္ခြင့္ ရွိေအာင္ ငါ ဖန္တီးေပးမယ္ေလ။ အေ၀းမွာ ရွိတဲ့ ငါ တို ့ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး မပ်င္းေအာင္ ငါ ႀကိဳးစားေပးရမွာေပါ့။
သႀကၤန္ ့စာကို လာဖတ္ဖို ့ေဟမာန္ ့ကိုေန ့တိုင္းေခၚေပမဲ့ စိတ္၀င္တစား လာမဖတ္ တတ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ တကူးတက မေခၚျဖစ္ ေတာ့ပါ။ သႀကၤန္ ့ဆီကိုေတာ့ ေန ့စဥ္ Email ပို ့ ျဖစ္ခဲ့သည္။
အခ်ိန္ဆိုေသာ အရာသည္ လူတို ့ကို ေျပာင္းလဲ ေစတတ္ခဲ့ၿပီ။ ငယ္စဥ္ထဲက အလွအပ ႀကိဳက္ တတ္ေသာ ေဟမာန္သည္ အလွအပကို ကိုးကြယ္တတ္လာခဲ့ၿပီ။ ထို ့အျပင္ သူမ အလွအပကို ကိုးကြယ္ေသာသူ မ်ားျပားတာကို လည္း သာယာ တတ္ခဲ့ၿပီ။ သူမ၏ အလွကို စနစ္တက် ေမြးျမဴ အေရာင္ တင္ခဲ့ၿပီ။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးလို ့ တကၠသိုလ္ တက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ါသနာပါရာ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္း ကြဲျပားသြားေသာ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ သိပ္မတြဲ ျဖစ္ေတာ့ေပ။
စာတုိေပစမ်ား ေရးစျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ ၀ႆန္ ဦးတည္ရာ မဂၢဇင္းတိုက္မ်ားကို ေဟမာန္က စိတ္မ၀င္စား သလို၊ ေဟမာန္ က်က္စားရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း၊ ေမာ္ဒယ္သင္တန္း၊ Fashion Show မ်ားႏွင့္ ၀ႆန္ကလည္း မနီးစပ္ခဲ့ပါ။ အိမ္ခ်င္းနီးေပမဲ့ လူခ်င္းက တစ္ပတ္ တစ္ခါပင္ မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့။ ဒီလိုႀကိဳးစားရင္းနဲ ့ပဲ ကိုယ္္၀ါသနာ ပါရာ ေနရာအသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ စျပဳလာခဲ့ၿပီ။ ခုလည္း သႀကၤန္ျပန္လာမွာမို ့သာ ၀ႆန္ ့ကားႏွင့္ ေလ ဆိပ္ကို လာႀကိဳၾကတာ ျဖစ္သည္။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေဟမာန္ ့လက္ကိုဆြဲကာ ရယ္ေမာရင္း ကားေနာက္ခန္းမွာ ၀င္ထိုင္ေသာ သႀကၤန္က သူမကို တစ္ခု ခု ေျပာဖို ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။ ကားေမာင္းသူေနရာမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ တဆင့္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ကို ေငးၾကည့္ ေနခဲ့မိသည္။
သႀကၤန္ေျပာသမွ်ကို ကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္ခါေအာင္ရယ္ရင္း၊ သႀကၤန္ ့လက္ေမာင္းကို အားကိုးတႀကီး ဖက္တြယ္ ထားေသာ ေဟမာန္ ့ မ်က္၀န္း အၾကည့္လက္လက္မ်ားက ၀ႆန္ ့ကိုေတာင္ ေျခလွမ္း မွားေစ ပါသည္။ ဒီပံုဆိုရင္ေတာ့ သႀကၤန္လည္း ေဟမာန္ ့ အလွကြန္ရက္မွ ရုန္းထြက္ႏိုင္မည္ မထင္ေပ။
သက္မေမာကိုသာ အသာခ်မိသည္။ တြယ္တာခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းကို ျမင္ေတြ ့ခြင့္ရရံုနဲ ့တင္ ေက်နပ္ ပါၿပီေလ။ ၀ႆန္ ့ အခ်စ္ကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမပါေသာ အျဖဴေရာင္ရယ္သာ။
၀ႆန္ တြက္ထားသည္ထက္ ေစာစီးစြာပဲ ကိစၥတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရပါသည္။ သႀကၤန္ ေရာက္ၿပီး တစ္လမျပည့္ခင္မွာ ပဲ ေဟမာန္နဲ ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီ။
သႀကၤန္ ျပန္လာေပမဲ့ ေဟမာန္က အရင္တြဲလက္စ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းမ်ားနွင့္ မျပတ္သားေသးေပ။ ဒီေတာ့ သႀကၤန္ ့ကိုယ္စား ၀ႆန္ ့မွာ ရင္ေမာရသည္။ မိမိမွာရွိသင့္တာထက္ ပိုလိုခ်င္ေသာ ေဟမာန္ ့ စိတ္ဓါတ္ ကလည္း ျပင္ဖို ့ မလြယ္။ ငယ္စဥ္ထဲက ခ်ိဳ ့တဲ့စြာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာမို ့ ခ်မ္းသာခ်င္ေသာ စိတ္က ေဟမာန္ ့မွာ အရိုးစြဲ ေနခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေဟမာန္ ့မွာ သႀကၤန္ မလာခင္က ဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ား စြာ ရွိခဲ့သည္ေလ။
အလွအပကို အားကိုးၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းေနရေသာ ေမာ္ဒယ္ ဖက္ရွင္အလုပ္ကို ေဟမာန္က မစြန္ ့လႊတ္ႏိုင္ တာ ကို သႀကၤန္က မတားေပမဲ့ အရမ္းႀကီး သရုပ္မပ်က္ဖို ့ေတာ့ အၿမဲတမ္း သတိေပးတတ္သည္။
တစ္ေန ့မွာေတာ့ ၀ႆန္ ့ဆီကို ေဟမာန္ ေဒါသတႀကီး ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
“နင္က ငါ့နာမည္နဲ ့ သႀကၤန္ ့ဆီကို Email ေတြ ပို ့ေနခဲ့တယ္ဆို။ ဒါ ဘာသေဘာလဲ။ ငါ့ကြယ္ရာမွာ နင္က က်ိတ္ပုန္းခုတ္တာလား။”
“ငါ့ကို မစြပ္စြဲနဲ ့ ေဟမာန္။ သႀကၤန္ထြက္သြားထဲက Email ေတြ ေန ့တိုင္းပို ့တတ္တာ နင္အသိပဲ။ နင့္ နာမည္နဲ ့ ေရာက္ေရာက္လာတဲ့စာေတြကို နင္ ဘယ္တုန္းက စိတ္၀င္တစားလာၾကည့္ဖူးလို ့လဲ။ သႀကၤန္ ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို ့ နင့္နာမည္နဲ ့ငါ စာျပန္ေရးေနတာ နင္လည္းသိေနတာပဲ။ ငါ နင္ မသိေအာင္ ဘာမ်ား လုပ္ဖူးလို ့လဲ။”
“ေဆာရီး ၀ႆန္၊ ငါ မွားသြားတယ္။ ငါ့ကို သႀကၤန္က Email ေတြ အေၾကာင္းေမးရင္ ငါ့မွာ ဘာျပန္ေျပာ ရမွန္း မသိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နင္တို ့ ဘာအေၾကာင္းေတြေျပာတတ္လဲ ဆိုတာ ငါ့ကို ျပန္ေျပာျပဟာ။”
“သူနဲ ့ ငါနဲ ့ ေျပာျဖစ္တာက ဘာမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သာေၾကာင္း၊ မာေၾကာင္းနဲ ့ ဒီေန ့ အိမ္မွာ ဘာေလးေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ။”
“ေအးေလ၊ ဒါဆိုရင္လည္း ၿပီးတာပဲ။”
ေဟမာန္က ၿပီးေရာဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္း မၿပီးႏိုင္သူမွာ သႀကၤန္သာ ျဖစ္သည္။ ေန ့ခင္းဖက္ေတြ ့ၿပီး တာေတာင္ ညဖက္မွာ ေဟမာန္ ့ နာမည္ျဖင့္ Email ေတြ ပို ့ၿမဲ။ ထိုအခါမ်ိဳးမွာ ၀ႆန္ ့မွာ စိတ္လည္းညစ္ရ သလို ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။ သႀကၤန္ ေန ့စဥ္ပို ့ေနေသာ Email မ်ားေၾကာင့္ပဲ သႀကၤန္နွင့္ ေဟမာန္ ့ ဇာတ္လမ္း ကို မသိခ်င္ပဲ ၀ႆန္ ့ မွာ သိေနရျပန္သည္။
သႀကၤန္က သူတို ့သြားသည့္ေနရာတုိင္း ၀ႆန္ ့ကို ေခၚတတ္တာကို ေဟမာန္က မေက်နပ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် သူတို ့ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေ၀းေအာင္ ၀ႆန္ ေရွာင္ရပါသည္။ သို ့ေသာ္လည္း အိမ္ခ်င္းကပ္ ရက္ အတူေနၾကတာမို ့ ေရွာင္တိမ္း ဖို ့က သိပ္မလြယ္ကူေပ။
တစ္ေန ့ ၀ႆန္ ့အိမ္ကို သႀကၤန္ ေရာက္ေနတုံး ေဟမာန္ပါ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၿခံထဲကဒါန္း မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထိုင္ေနတာကို ေတြ ့ေတာ့ မႏွစ္ၿမိဳ ့သလို ၾကည့္ရင္း
“သႀကၤန္ ေဟမာန္ အျပင္သြားခ်င္တယ္ လိုက္ပို ့”
“ဘယ္သြားမွာလဲ ေဟမာန္ရာ။ ေနပူရတဲ့အထဲ အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနစမ္းပါကြာ။ ဒီအခ်ိန္ အျပင္ထြက္ရတာ မမိုက္ဘူး”
“မထြက္လို ့မရဘူး။ ေခါင္းေလွ်ာ္ခ်င္ေနၿပီ။ အဲဒါ ၿမိဳ ့ထဲက Vilus တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို လိုက္ပို ့ေပး့ကြာ။”
“ဟင္ ေဟမာန္က ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္တာလား။ အိမ္မွာ မေလွ်ာ္ဘူးလား။”
“အမယ္ေလး သႀကၤန္ရယ္။ ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္တာမ်ားဆန္းလို ့ ဘာမ်ား ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ျဖစ္ေနရ တာတံုး။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီး။ အရင္က ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို ့ အိမ္မွာေလွ်ာ္ တာ။ ခု ေမာ္ဒယ္လုပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဆိုင္မွာ ပဲ ေလွ်ာ္ေတာ့တယ္။”
“ဆုိင္မွာေလွ်ာ္တယ္ဆိုတာ သေရာ္ကင္ပြန္းသီးနဲ ့လား။ အိမ္မွာေလွ်ာ္တံုးကေရာ အဲလိုပဲ ေလွ်ာ္တာလား။”
“ဟယ္ သႀကၤန္ရယ္ နင္ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနတာလဲ။ ေရွးေခတ္က အယူအဆေတြ ေျပာေနျပန္ၿပီ။ ငါက Shampoo နဲ ့ပဲေလွ်ာ္တယ္။ သေရာ္ကင္ပြန္းကို ေလွ်ာ္လည္း မေလွ်ာ္ဘူး။ ႀကိဳက္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ လာ ကြာ စကား မ်ားတယ္။ သြားမယ္။”
ေဟမာန္ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကို မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္ လိုက္ပါသြားေသာ သႀကၤန္ ့မ်က္၀န္းထဲတြင္ အလို မက်မႈ အရိပ္အေယာင္တစ္ခု ကို ေတြ ့ရသည္။ ေနာက္ေန ့ေန ့ခင္းဘက္ ၀ႆန္ေခါင္းေလွ်ာ္ေနတံုး သႀကၤန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ ေစာင့္ေနတာမို ့ ဆံပင္ ကိုေတာင္ ေရစင္ေအာင္ မသုတ္ႏိုင္ပဲ သနပ္ခါး ကမန္းကတန္းလူးကာ အကၤ်ီတစ္ထည္ကို ေကာက္စြပ္ရင္း ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ၿခံထဲမွာ ထိုင္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ကို ေတြ ့ရသည္။
“ေဟမာန္ေရာ မပါဘူးလား”ဆုိေတာ့
“သူ ရႈိးပြဲ တစ္ပြဲရွိလို ့ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။”တဲ့
“နင္ မလိုက္ေပးဘူးလား။ ေတာ္ၾကာ သူ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။”
“ထားပါဟာ။ သူက ငါမပါလည္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ ၀ႆန္ နင့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးက အရမ္းလွတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဆံသားလည္း ေကာင္း တယ္။ ထူၿပီး ဆင္းအိေနတာပဲ။ နင့္ဆံပင္ကို ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းလဲ”
“အမယ္ေလး သႀကၤန္ရယ္ နင္ကလည္း ေယာက်ာ္းေလး ျဖစ္ၿပီး စပ္စုလိုက္တာ။ ငါက ဆံပင္ကို တေရာ္ ကင္ပြန္းနဲ ့ အၿမဲ ေလွ်ာ္ တာ။ ေနာက္ၿပီး ဆံပင္ကို အျမန္ ေျခာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး Dryer ေတြဘာေတြ မဆြဲ ဘူး။ Dryer က အၿမဲ သံုးရင္ ဆံပင္ ပ်က္စီးတယ္ဟ။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးရင္ ေျခာက္ေအာင္ တဘက္ နဲ ့သုတ္ရတာ လက္ကို ေညာင္းေရာပဲ။ ေခါင္းတစ္ခါေလွ်ာ္တိုင္း ဆံပင္ ကို ေယာက်ာ္းေလးလို အတိုညွပ္ပစ္ ခ်င္စိတ္ေပၚမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆံပင္လည္း ေျခာက္ေရာ လက္ေညာင္းတာလည္း ေမ့သြားေရာ။ ဟင္ .. နင္ ငါ့ကို ဘာၾကည့္ေနတာလဲ သႀကၤန္”
“နင့္လိုမ်ိဳးပဲ ေဟမာန္လည္း ညည္းဖူးတယ္။ သူ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးတိုင္း ခံစားရတာဆိုၿပီး ေစာေစာက နင္ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ ့ ဆံပင္တိုတိုေလးကို ဆိုင္မွာေလွ်ာ္တယ္ဆိုၿပီး ငါ့ဆီကို Email ပို ့ေတာ့ ဘာလို ့ အဲဒီလို ေျပာရတာလဲ”
ဘုရားေရ - ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ၿပီ။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ Email ပို ့သူဟာ ၀ႆန္သာျဖစ္တာမို ့ စာထဲ မွာ ေရးသမွ်သည္ ၀ႆန္ ့ ခံစားခ်က္သာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သႀကၤန္မ်ားရိပ္မိသြားလားလို ့ အကဲ ခတ္ေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါ မ်က္၀န္း မ်ားႏွင့္ သႀကၤန္ကို ေတြ ့ရသည္။
“၀ႆန္ နင့္ဆံပင္ေလးေတြကို ခဏေလာက္ နမ္းခ်င္တယ္ ရမလား။”
သႀကၤန္ဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာ အေနၾကာလာလို ့လား မသိ အေျပာအဆို ရဲတင္းလွသည္။ ခုလည္း သူမဆီမွ စကား ျပန္မရခင္မွာပင္ သူမ ဆံပင္တေထြးႀကီးကို နမ္းရိႈက္ေနခဲ့ၿပီ။ ၾကာရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ့ သႀကၤန္ရယ္။ နင့္အေပၚ ယိုင္နဲ ့ေနတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြကို နင္မျမင္ႏိုင္ပါဘူးေနာ္။
နင့္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာေပးခဲ့တာ၊ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တာ ေဟမာန္မဟုတ္ပဲ ငါဆိုတာ သိရင္ နင္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲလို ့ သိခ်င္ ပါရဲ့။ ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ့ စိတ္ကို လႊမ္းမိုးသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငါက မလွ ဘူးေလ။ ငါတို ့ျပန္ဆံုၾက ေတာ့ နင့္ဆီ Email ေတြ ပို ့ေနတာ ငါရယ္လို ့ မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ နင္က ေဟမာန္ ့ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီ။ တကယ္လို ့ နင္သာ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးကို အတူတူ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ နင္ ေပ်ာ္ ရႊင္ေအာင္ Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ငါပဲရယ္လို ့ ေျပာျပမလို ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ နင္က ငါ့ထက္လွတဲ့ သြက္လက္ တဲ့ ေဟမာန္ ့ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီပဲ။ ငါ ဘာမ်ားေျပာႏိုင္မွာလဲ သႀကၤန္ရယ္။
ဒါေပမဲ့ ရင္နာဖို ့ေကာင္းတာက နင္တို ့ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ပို ့တတ္တဲ့ Email ေတြထဲမွာ နင္ဟာ Email ေတြေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ ေဟမာန္ ့ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလို ့ သိရခ်ိန္မွာ ငါ အရမ္း ခံစားခဲ့ရ တယ္။ အခုခ်ိန္က်မွ နင့္ဆီကို အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္ေနခဲ့တာ ေဟမာန္မဟုတ္ပဲ ငါပါလို ့ ၀န္ခံလို ့ ျဖစ္ မယ္တဲ့လား။
ေဟမာန္ရဲ့ နင့္အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို သိေနေတာ့ ပိုၿပီး ရင္ေလးမိတယ္။ ေဟမာန္ဟာ ခ်မ္းသာ ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ ့အလွကို ကိုးကြယ္တဲ့သူေတြထဲက အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့လူကို ေရြးခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာပဲ သႀကၤန္။ ေဟမာန္က နင့္ဆီမွာ သူလိုခ်င္တဲ့ ရုပ္ဆင္းအဂၤါ၊ ဂုဏ္ ပကာသန၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အားလံုးရွိေတာ့ နင့္ကို သူ ဘယ္လိုမွ အဆံုးအရႈံး မခံႏိုင္ ဘူးေလ။
သူအရႈံးမေပးႏိုင္ဘူးလို ့ ႀကီဳတင္ စိန္ေခၚ သတိေပးထားတဲ့ကိစၥမွာ ငါက ဘာမ်ားေျပာခြင့္သာမွာလဲ သႀကၤန္ ရယ္။ နင့္ကို ခ်စ္ျခင္းနဲ ့သာ ေက်နပ္ေနမဲ့သူက ၀ႆန္ဆိုတဲ့ ငါရယ္ပါ။
တို ့သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ဟာ နာမည္ေတြထဲကလိုပဲ ရာသီ ၃ပါးမွာ ေမြးခဲ့ၾကတဲ့ လပိုင္းပဲ အသက္ကြာျခား တဲ့သူ ေတြပဲ။ သႀကၤန္ ဆိုတဲ့ နင့္ကိုေတာ့ သႀကၤန္ အတက္ေန ့မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္ေနာ္။ ငါ့ကိုေတာ့ မိုးေတြ အရမ္းသည္းတဲ့ ညဦး မွာ ေမြးဖြားခဲ့လို ့ မိုး၀ႆန္ လို ့ အမည္တြင္ခဲ့ၿပီး ေဟမာန္ ့ကိုေတာ့ ႏွင္းေတြေ၀ တဲ့ ေဆာင္းတြင္းရဲ့ မနက္ခင္းမွာ ေမြးဖြားခဲ့ လို ့ ေဆာင္းေဟမာန္ လို ့ အမည္တြင္ ခဲ့တာေနာ္။
သႀကၤန္တြင္းမွာ ေမြးတဲ့ နင့္အတြက္ ရည္စူးၿပီး ငါေလ သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း ရိပ္သာ၀င္တယ္။ ဥပုသ္ ေစာင့္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန ့မွာ နင့္ကိုယ္စား ငါ ေသြးလွဴေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ တိုင္းလုပ္ေပး ခဲ့တာ ခုဆိုရင္ ၃ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဒါကလည္း ငယ္ငယ္တံုး က က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ နင့္ အတြက္ ငါ့ရဲ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ကုသိုလ္ျပဳေပးျခင္းပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ နင္ကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ ငါ ပိုေပ်ာ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ နင္နဲ ့ေဟမာန္ သႀကၤန္ မွာ ဘယ္ကို ေလွ်ာက္လည္ မလဲ ဆိုတာ မသိေပမဲ့ ငါကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ရိပ္သာ၀င္ဖို ့ စီစဥ္ေနခဲ့ၿပီ။
x x x x x
ေဟမာန္ႏွင့္ သူ ့ၾကားမွ ဆက္ဆံေရးကို တေန ့တျခား စိတ္ပ်က္လာမိသည္။ သူ ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိစဥ္က အၿမဲတမ္း တဖြဲ ့တႏြဲ ့ေရး တတ္ေသာ စကားလံုးမ်ားၾကားမွာ က်ဆံုးခဲ့ေသာသူက ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မွာ ခ်စ္သူႏွင့္ ခ်ိဳေသာစကားမ်ား ေျပာခ်င္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုၿပီး ေတြ ့လိုက္တိုင္းမွာ ဦးတည္ရာ မတူေသာ ျမွားႏွစ္စင္းပမာ သိပ္ အဆင္မေျပလွ။
စာလံုးမ်ားေလာက္ ခ်ိဳသာ ေႏြးေထြးမႈ မရွိေသာ ခ်စ္သူကို တခါတေလ စိတ္ပ်က္မိ သည္။ ေန ့ခင္းေတြ ့ ခ်ိန္မွာ ေျပာဆိုရေသာ စကားမ်ား အဆင္မေျပသေလာက္ ညဖက္ေရာက္တိုင္း ဖတ္ရေသာ ခ်စ္သူ ့စာမ်ား က သူ ့ကို ညြတ္ေျပာင္း ႏူးညံ့ေစျပန္သည္။
ေန ့တိုင္း Email ပို ့ေနက် အေလ့အက်င့္ကို မစြန္ ့ႏိုင္စြာနဲ ့ ဆက္လက္ က်င့္သံုးေနတာကလည္း သူတို ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးထဲသာ သိႏိုင္ေသာ ၾကည္ႏူးမႈ ျဖစ္သည္။ ေဟမာန္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္အတူ သူ ့ရင္ကို လႈတ္ခတ္ ေစတာကေတာ့ ၀ႆန္ ့ရဲ့ မ်က္၀န္းေလး မ်ားျဖစ္သည္။ ရႊမ္းစိုေနေသာ မ်က္၀န္းအၾကည့္တစ္ စံုေအာက္မွ စိတ္တို ့ကို သူ မဆန္းစစ္ရဲခဲ့။ ငယ္စဥ္ထဲက တြယ္တာခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး ထိခိုက္နစ္နာ သြားမွာကို သူ မလိုလားခဲ့။ သို ့ေသာလည္း ထိုမ်က္၀န္းမ်ား၏ ႏြမ္းေဖ်ာ့ေသာ အၿပံဳးတို ့က သူ ့ ကို ေအး ခ်မ္းေစသည္။ ေဟမာန္ ့ကို ခ်စ္သလို ပူေလာင္ျခင္းမရွိပဲ ေအးျမေသာ ေမတၱာကို အၿပံဳးမ်ား၊ မ်က္၀န္းမ်ားမွ တဆင့္ ခံစား သိရွိခဲ့ရသည္။ ေဟမာန္ရဲ့ သ၀န္တို စကားမ်ားက ၀ႆန္ ့ကို ထိခိုက္ေစမွန္းသိေတာ့ သူ စိတ္ဆိုးရျပန္ သည္။
သူႏွင့္ ေဟမာန္ ့ကို ေစ ့စပ္ေပးဖို ့ လူႀကီးေတြက စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ တကယ္တမ္း ေပ်ာ္ရႊင္သင့္ေသာ ကိစၥျဖစ္ပါ ရက္ မေပ်ာ္ႏိူင္သူမွာ သူပဲျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေစ့စပ္ပြဲအတြက္ ေဟမာန္တို ့ ၀တ္စံု ခ်ဳပ္ေသာေနာက္ကိုလိုက္မသြားပဲ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ သူ သတိရမိတာကေတာ့ သူတို ့ ငယ္ငယ္က ေဆာ့ကစားၾကသည့္ ေရေျမာင္းႀကီး သူ ့ကို သတိရတိုင္း ေဟမာန္က စကၠဴေလွေလးမ်ားလုပ္ကာ ေမ်ာေလ့ရွိသတဲ့။ အေတြးထဲမွာပင္ စကၠဴေလွေလးေတြ လႊတ္ေနေသာ ေဟမာန္ ့ပံုကို ျမင္ေယာင္ လာေအာင္ ေဟမာန္က စာေရးေကာင္းေလ သည္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ၿခံအေနာက္ဘက္ ေခ်ာင္းေလးေဘးသို ့ သူ ေရာက္ခဲ့ကာ ငယ္စဥ္က သူတို ့၃ေယာက္ ေဆာ့ ခဲ့ၾကတာကို ျပန္ လည္ျမင္ေယာင္ရင္း လြမ္းဆြတ္လာမိသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေမွးမွိတ္စဥ္းစားမိေတာ့ ၀ႆန္ ့မ်က္နွာကိုပါ ျမင္ေယာင္လာသည္။ ခုတေလာ ၀ႆန္ သူ ့ကိုေရွာင္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
ေတြ ့လိုက္တိုင္းမွာလည္း ညိႈးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္။ ၀ႆန္ ့ ရင္မွာ ဒဏ္ရာရေအာင္ သူ လုပ္ခဲ့မိၿပီလား။
မ်က္၀န္းမ်ားကို ျပန္ဖြင့္သည့္ အခိုက္မွာ ျမင္ရတာက သူ ့ေရွ ့ေခ်ာင္းရိုးမွာ ေမ်ာပါလာေသာ စကၠဴေလွေလး မ်ား။ ေလွမ်ားကိုဆင္း ဆယ္ေတာ့ ၀သန္ ့လက္ေရး၀ိုင္း၀ိုင္းမ်ားကို ျမင္ရသည္။
“သႀကၤန္ ့ ကိုခ်စ္တယ္္”တဲ့။
“ေျပာခြင့္မသာ၊ ခ်စ္ခြင့္မရွိ ကံဆိုးလွသည့္ တို ့ အျဖစ္”တဲ့ေလ။
ေလွေမ်ာလာရာလမ္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တဖက္ၿခံမွာ သူ ့ကို ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ ကို ေတြ ့ရ သည္။ သူ ဒီဘက္ျခမ္းမွာရွိေနတာ ၀ႆန္ သိပံုမရေပ။ အသာေလွ်ာက္သြားမိေတာ့ စကၠဴေလွ မ်ား ထိုင္ေခါက္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ကို ေတြ ့ရသည္။
“၀ႆန္”
သူ ့အသံေၾကာင့္ အလန္ ့တၾကားထရပ္ေသာ ၀ႆန္ ့လက္ကို အသာ လွမ္းဆြဲလိုက္မိသည္။
“၀ႆန္ရယ္”
တျခားဘာကိုမွ မေျပာျဖစ္ပဲ သူမကိုသာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး တင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားမိသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ ပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရဲ့ တိတ္တခိုး အခ်စ္ကို သိခြင့္ရလိုက္လို ့ စိတ္မေကာင္းသလို ဘာေျပာရမွန္း လည္း မသိေပ။ သူ ဆယ္လာေသာ ေလွေလး၂စင္းကို သူမ လက္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ ရွက္ရြံ ့စြာ ငိုေၾကြးေန ခဲ့သည္။ ငိုလို ့အားရေတာ့မွ ဘာမွ မျဖစ္သလို ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ထားေသာ မ်က္ႏွာနွင့္
“ပ်င္းရင္ ဒီလိုပဲ ေလွေလးေတြ လာလာလႊတ္တာ အက်င့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ”
“ဘာလဲ ေဟမာန္နဲ ့အတူ လာလႊတ္တာလား”
“ဟင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဟမာန္က ဒီလို စိတ္ကူးယဥ္အလုပ္မ်ိဳး ဘယ္တံုးက စိတ္၀င္စားလို ့လဲ။ ”
“ဒါဆိုရင္ ငါ့ကို သတိရတိုင္း ေလွေလးေတြ လာလာလႊတ္တယ္လို ့ သူ ဘာလို ့ေျပာရတာလဲ။ နင္လုပ္တာ ကို သူလုပ္တယ္ လို ့ ေျပာတာလား။”
“ဟင္” မ်က္ႏွာရဲကနဲ ျဖစ္ကာ ရုပ္ပ်က္သြားေသာ ၀ႆန္ ့ကို သူ သိပ္မသကၤာေပ။
“ဟို. . ဟို . . ငါ . . ငါမသိခ်ိန္မွာ သူလာလို ့ေနမွာေပါ့။ နင့္ကို လြမ္းတိုင္း သူ စာေတြေရးၿပီး ေလွေလးေတြ လာေမွ်ာတယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွာေပါ့။ ”
“ေလွေလးေတြမွာ စာပါတယ္လို ့ နင့္ကိုဘယ္သူေျပာလဲ။ ငါေျပာတဲ့အထဲမွာ စာေရးတဲ့အေၾကာင္း မပါ ဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ဆီ ကိုေရာက္လာတဲ့ Emailထဲမွာေတာ့ ေလွေလးေတြကို စာေရးၿပီးလႊတ္တဲ့အေၾကာင္း ပါတယ္။ ဘာလဲ။ နင့္ကို ေဟမာန္ေျပာျပလို ့လား။ ”
“ေျပာဖူးတယ္ထင္တာပဲ။ ေအာင္မာ နင္ကမ်ား ငါ့ကို မယံုသကၤာနဲ ့ တရားခံစစ္လာစစ္ေနတယ္။ ေတာ္ၿပီ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။”
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သႀကၤန္ ့ကို လိုက္ရွာေသာ ေဟမာန္ ့အသံကို ၾကားရတာ ျဖစ္သည္။
“သႀကၤန္ နင္ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ . . ေၾသာ္ ၀ႆန္ပါ ရွိေနတာကိုး။ ေနပါအံုး ဒီမွာ နင္တို ့ ဘာလုပ္ေနၾကတာတံုး”
“ဟို . . ”
တခုခု ေျပာရန္ႀကံစည္ေနေသာ ၀ႆန္ ့ေရွ ့မွ ျဖတ္ကာ
“ဒီမွာ ၀ႆန္ရယ္ေလ စကၠဴေလွေလးေတြ ထိုင္လႊတ္ေနလို ့ ငါ လာၾကည့္တာ”
“၀ႆန္ကေတာ့ေလ စာေရးဆရာမလို ့ မေျပာရဘူး။ အရမ္းစိတ္ကူးယဥ္တာပဲ။ သူမို ့လို ့ ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာ စဥ္းစားမိတယ္။”
“ေဟမာန္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမလုပ္ဘူးေပါ့။ ဟုတ္လား။”
“ေ၀းေသးတယ္။ ေဟမာန္တို ့က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာမ်ိဳး စိတ္မ၀င္စားဘူး။ တခုခုဆို Do or Die ပဲ”
သူ ့ရင္ထဲတြင္ တစံုတရာ တင္းက်ပ္သြားမိသည္။ မွားယြင္းေနၿပီ။ တခုခုကေတာ့ အမွန္တကယ္ မွား ယြင္း ေနခဲ့ ၿပီ။ ၀ႆန္ ့ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဟမာန္ ့ကို တစံုတရာ လွမ္းေျပာလိုဟန္ ရွိေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ လိုက္ၾကည့္ေန တာေတြ ့ရသည္။ ၀ႆန္ ့ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေဟမာန္ မျမင္ခဲ့ေပမဲ့ သူ ကေတာ့ ေကာင္းစြာ ျမင္ေတြ ့ေနခဲ့သည္။
သူတို ့ ၃ေယာက္ၾကားမွာ တစံုတရာ မွားယြင္းစျပဳေနၿပီဆိုတာသိေပမဲ့ ဘာမွားယြင္းတာလဲ။ ဘယ္လို မွားယြင္းတာလဲ။ ဘယ္သူ မွားယြင္းတာလဲ သူ မသိႏိုင္ခဲ့ေပ။ ထိုမွားယြင္းမႈ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဆိုးရြား၍ ေၾက ကြဲစရာေကာင္းေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ ပါမလာပါေစႏွင့္လို ့သာ သူ ဆုေတာင္းမိေတာ့သည္။
x x x x x
ဘ၀မွာ အျမင့္မားဆံုးကိုသာလိုခ်င္ေသာဆႏၵရွိသည့္ သူမဘ၀မွာ ငယ္စဥ္ထဲက မျပည့္စံုျခင္းမ်ားႏွင့္သာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသည္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ေသာ သႀကၤန္ ႏွင့္ ၀ႆန္ ့မွာ ျပည့္စံုသေလာက္ သူမမွာေတာ့ ဆင္းရဲလြန္းလွသည္။
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြ ေရာက္တိုင္းမွာ သႀကၤန္နွင့္ ၀ႆန္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လူတန္းေစ့ ၀တ္ႏိုင္စားႏိုင္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခြင့္ကို ရရွိခဲ့ေပမဲ့ သူမကေတာ့ အလိုမက်ခဲ့။ ဒါဟာ သူမ်ားရဲ့ စြမ္းအားနဲ ့ ရပ္တည္ရတာမို ့ စိတ္ထဲမွာ မ၀င့္မရဲ အၿမဲ ခံစားရသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကံေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ဆင္းရဲေသာ၊ မျပည့္စံုေသာ သူမကို သႀကၤန္က ၀ႆန္ထက္ ပို၍ ဂရုစိုက္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္ထဲက အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ား လို ့ ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္ သူမဘက္မွ အၿမဲတမ္း ရပ္တည္ခဲ့တာမို ့ ၀ႆန္မွာတစ္ေယာက္ထဲ ေဒါသျဖစ္ရၿမဲ။
ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀တြယ္တာမႈေလးေတြ ရွိေနစဥ္မွာပဲ သႀကၤန္ ့အေဖက ႏိုင္ငံျခားမွာ တာ၀န္ထမ္းဆာင္ ရန္ ေျပာင္းေရႊ ့ဖို ့ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၀ႆန္ေရာ သူမပါ ငိုမဆံုးခဲ့။ ဒါေပမဲ့ ၀ႆန္က သူမထက္ လူႀကီးပိုဆန္ သည္။ သူ ့ခံစားခ်က္ကို လူမသိေအာင္ ၿမိဳသိပ္ထား တတ္သည္။ သႀကၤန္ေရွ ့ေရာက္လွ်င္ ဘာမွ မခံစားရသူ တစ္ေယာက္ပမာ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းကာ လိုအပ္တာေတြ လိုက္စီစဥ္ေပးတတ္သည္။
ဒီလိုနွင့္ သႀကၤန္ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ ခြဲခြာခါနီးမွာ သူမအေပၚ ပိုဂရုစိုက္တတ္ေသာ သႀကၤန္က သူ ့ထံုးစံအတိုင္း သူမကိုသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ စာမွန္မွန္ေရးဖို ့ Email ပို ့ဖို ့ မွာေနတာမို ့ သူမေတာင္ၾကားထဲမွ ၀ႆန္ ့ကို အားနာမိေသးသည္။ ၀ႆန္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ခြင့္လႊတ္အၿပံဳးႏွင့္ သႀကၤန္ ့ကို ေငးေနခဲ့သည္။
သႀကၤန္ ထြက္သြားခါစမွာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ေလာက္ေအာင္ သတိရခဲ့ၿပီး တစ္ပါတ္ေလာက္ ရွိခ်ိန္မွာတာ့ သူမ တည္ၿငိမ္သြားခဲ့ၿပီ။ သတိရလွခ်ည္ရဲ့လို ့ တဖြဖြ ျဖစ္မေနေတာ့။ အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္ ရင္ေတာ့ လည္း အတူေနခဲ့ဖူးေသာ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ သတိရတတ္ သည္။ ဒါကလည္း သူမ အက်င့္သာ ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ ့ဆီက Email ေရာက္လာေတာ့လည္း ပထမဆံုးေန ့က ၀ႆန္ေခၚလို ့ သြားဖတ္ျဖစ္တာ ကလြဲလို ့ ေနာက္ထပ္ မေရာက္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ေသာ သူမ်ားပစၥည္းကို မသံုးခ်င္သည့္ မာနနဲ ့ပဲ သႀကၤန္ဆီ Email ပို ့ဖို ့ သူမ ျငင္းဆန္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၀ႆန္က လွမ္းေခၚေပမဲ့ သူမက မသြားခဲ့။ ၀ႆန္ ့ ျပန္ေျပာျပမႈေၾကာင့္သာ သႀကၤန္ အေၾကာင္းမ်ားကို သူမ သိခြင့္ ရခဲ့သည္။ သႀကၤန္ စိတ္ခ်မ္း သာေအာင္ ေဟမာန္ ့နာမည္ႏွင့္ ၀ႆန္ Email မ်ား ပို ့ေန တတ္ေၾကာင္းကို သိခဲ့ရသည္။ ဒီလိုနဲ ့ပဲ သႀကၤန္ ့ကို သူမ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ရွိေနခဲ့သည္။
ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အလွအပကို ျမတ္ႏိုးကိုးကြယ္တတ္ေသာ သူမက ေမာ္ဒယ္သင္တန္း တက္ဖို ့ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ သူမ တက္ေရာက္ခ်င္ေသာ သင္တန္းအတြက္ ေငြေၾကးႏွင့္ မိဘတို ့၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ကိုေတာ့ ၀ႆန္ ့အကူအညီႏွင့္ ရရွိခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ ၀ႆန္ကလည္း အိမ္မွာ ေနရင္း သူမ ၀ါသနာပါရာ ၀တၳဳတိုေလးေတြ ေရးရင္းမွ လမ္းစရကာ လံုးခ်င္းေလာကသို ့ တစစႏွင့္ တိုး၀င္လာခ်ိန္ မွာပဲ သူမက လည္း ေမာ္ဒယ္ေလာကမွာ ေနရာတစ္ေနရာရစျပဳလာခဲ့ၿပီ။ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္းမတူေသာ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းကြာလာၾကသည္။
သူမကေတာ့ သူမ အလွအပကို ကိုးကြယ္ေသာသူမ်ား၏ အေျပာမ်ားၾကားတြင္ ယစ္မူးစ ျပဳလာ ခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ၿပီး သူမက ခ်မ္းသာခ်င္သည္။ သူမ ရွာေဖြ၍ ရရွိေသာ ပိုက္ဆံသည္ အ၀တ္အစားႏွင့္ အသံုး စရိတ္ဖိုးေလာက္သာ ကာမိသည္၊ ဆဲလ္ဖုန္းမကိုင္ႏိုင္၊ ကိုယ္ပိုင္ ကားမစီးႏိုင္ေသး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူမ ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္မည့္သူကို ေရြးခ်ယ္ေနဆဲ။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သႀကၤန္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ တာ ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ အလွအပမက္ေသာ သူမထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္သက္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ၿပီး သႀကၤန္ေနာက္ကြယ္တြင္ ပါလာမည္ ျဖစ္ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား၊ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါမ်ားအရာအားလံုးသည္ သူမအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာသာျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း သႀကၤန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူမွာ သူမ ျဖစ္ေနတာမို ့ သူမဘက္က ဘာမွမႀကိဳးစားလိုက္ရပါ။ ထင္ထားတာ ထက္ ေစာ၍ပင္ သႀကၤန္က သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္ ့စကားမ်ားမွာ ၾကည္ႏူးေနမိေသာ သူမသည္ Email မ်ားမွ တဆင့္ သူမ ကို ခ်စ္ခဲ့ရပါသည္ဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ အျပည့္အ၀မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ ခုခ်ိန္က်မွ သႀကၤန္ ့ကို Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ၀ႆန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံရမည္တဲ့လား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ၀ႆန္ ့လက္ထဲသို ့ သႀကၤန္ ့ကို အပါမခံႏိုင္ေပ။
၀ႆန္ဘ၀က ၿပီးျပည့္စံု ၿပီးသား ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ၿပီးသားေလ။ သႀကၤန္ မရွိလို ့လည္း ၀ႆန္ ့မွာ မထိခိုက္ႏိုင္ပ။ လက္ထပ္ၿပီးမွပဲ Email ေတြ ပို ့ေနသူဟာ ၀ႆန္ပါလို ့ သိခ်င္သိပါေစေတာ့။
ခ်စ္သူ ျဖစ္ၿပိးခ်ိန္မွ သိခြင့္ရတာကေတာ့ သႀကၤန္ဟာ အရာရာကို အေသးစိတ္ဂရုစိုက္ႏိုင္လြန္းတာပါပဲ။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို အေလး အနက္ထားကာ တခုခုလြဲမွားတိုင္း မသကၤာသလို ၾကည့္ေနတတ္သည္။ ထိုအခါ မ်ားမွာ သူမမွာ ျပန္လည္ဖာေထး ျပင္ဆင္ရတာ တစ္ခုပဲ စိတ္ေမာရသည္။
သႀကၤန္ႏွင့္ ေစ့စပ္ရေတာ့မည္ဆိုခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာကို သူမဘက္က စိတ္ခ်သြားခဲ့ၿပီ။ အရင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ တြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္က သူမလို အေပ်ာ္အပါး၀ါသနာမပါတာမို ့ သူႏွင့္ယူၿပီး လွ်င္ အျပင္ေတာင္ထြက္ရပါ့မလား မသိေပ။ သူႏွင့္အတူ တြဲသြားတိုင္းမွာလည္း သူေျပာတာႏွင့္ ကိုယ္ေျပာတာက ဘယ္လိုမွ အစပ္အဟပ္ မတည့္ခဲ့။ သူကအားရင္ Email ထဲက အေၾကာင္းေတြပဲ ျပန္ေမးေမး ေနတာမို ့ သူမ စိတ္မရွည္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
ခုတေလာ သႀကၤန္ ့ကို မေခၚပဲ တစ္ေယာက္ထဲသာ အျပင္ထြက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သႀကၤန္ႏွင့္ ၀ႆန္ ့တို ့ ပိုမိုနီးစပ္ ေစခဲ့ေလ သလား မသိပါ။
x x x x x x x
သူ ့ရင္ထဲမွ မတင္မက် ခံစားမႈတို ့ကို ဆန္းစစ္ဖို ့ အခ်ိန္တန္ၿပီထင္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေစ့စပ္ပြဲကို မတ္လမွ ေမလ သို ့ ေျပာင္းေရႊ ့ေပးပါရန္ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ့ကို အသည္းအသန္ ေတာင္းပန္ရသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိေသာ သူ ့ကို မေက်နပ္ေပမဲ့ အလိုလိုက္ေနက် ထံုးစံအတိုင္း ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တာ မို ့ ေက်းဇူး အထူးတင္ရပါသည္။
သူရဲ့ သတို ့သမီးေလာင္းကေတာ့ ေက်နပ္မွာမဟုတ္မွန္းသိေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါ။ စြန္ ့စားမႈတစ္ခုခု ကိုေတာ့ ျပဳရပါေတာ့မည္။ သႀကၤန္ မွာ ေရပက္ခံထြက္ဖို ့ သူတစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပီး စီစဥ္ေနခဲ့ သည္။ ေဟမာန္ ့ကိုေရာ၊ ၀ႆန္ ့ကိုပါ အသိမေပးခဲ့။ သႀကၤန္က်ဖို ့ ႏွစ္ရက္ အလိုမွ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကို ေခၚကာ
“သႀကၤန္အက်ေန ့မွာ ေလွ်ာက္လည္ဖို ့ ကားငွားၿပီးၿပီ။ နင္တို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုး ငါနဲ ့လိုက္မယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သႀကၤန္ကို မခံစားရတာ ၾကာၿပီ။”
“သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ပဲ သႀကၤန္။ နင္က အဲဒါေလးေတြ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတာ။ ငါက သႀကၤန္ ဆိုရင္ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္ေပမဲ့ အိမ္က စိတ္မခ်လို ့ မလႊတ္ေတာ့ ေန ့တ၀က္ထက္ ပိုမလည္ရဘူး။ ဒီႏွစ္ နင္နဲ ့ ဆိုရင္ေတာ့ ငါေလွ်ာက္လည္လို ့ရၿပီေပါ့။”
ေဟမာန္ရဲ့ စကားသံႏွင့္ ထပ္တူပဲ ၀ႆန္က
“ငါ မလိုက္ႏိုင္ဘူး”
“နင္က ဘာလို ့မလိုက္ႏိုင္ရတာလဲ။ ဘယ္သြားစရာရွိလို ့ ငါနဲ ့ မလိုက္ရတာလဲ။”
“ဟို ေလ. . . . ငါ လိုက္လို ့ မရဘူး။ ေနာက္ၿပီး သိ္ပ္ေနမေကာင္းေတာ့ လိုက္လို ့ မျဖစ္ဘူးဟ”
၀ႆန္က မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ အတင္းျငင္းေတာ့ ေဟမာန္က
“၀ႆန္ မလိုက္ခ်င္လည္း ေနပါေစဟာ။ အတင္းမေခၚပါနဲ ့။”
၀ႆန္ ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ မ်က္၀န္းမ်ားက ေက်ာခ်မ္းခ်င္ စရာ။ ေဟမာန္ ့ စကားေၾကာင့္ သာ သူမ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ရခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
“သႀကၤန္ကလည္း ေဟမာန္ပါရင္ ၿပီးေရာေပါ့”
သႀကၤန္ ့ႏႈတ္ခမ္းမွာ အၿပံဳးတစ္ခု ထင္ဟပ္လာခဲ့သည္။ ေဟမာန္ႏွင့္အတူလည္ပတ္ေနေပမဲ့ သႀကၤန္ ့မ်က္ ၀န္းမ်ား ဘာေၾကာင့္ မရႊင္လန္းခဲ့ပါသလဲ။ ေဟမာန္ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။
ေဘာင္းဘီတို အတိုပြေလး ၀တ္ထားၿပီး တီရွပ္က်ပ္က်ပ္ကို ၀တ္ထားေသာ သူမရဲ့ ၀တ္စားမႈကို မႀကိဳက္ လို ့မ်ား လား။ အမိုးဖြင့္ ဂ်စ္ကားေပၚ တက္လာေသာ ေဟမာန္ ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့မ်က္၀န္းမ်ား က ေအးစက္ေနခဲ့သည္။ သံေယာဇဥ္ မျပတ္သလို ၀ႆန္ ့အိမ္ဖက္ လွည့္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ . . . .
“၀ႆန္ ့ကို နင္ေခၚခ်င္ရင္ သြားေခၚေလ”
"သြားၿပီးၿပီ။"
“မလိုက္ဘူးတဲ ့လား။”
“အင္း၊ လူစံုၿပီ သြားၾကစို ့”
ေရပက္ခံ မ႑ပ္ေတြ ေရာက္တိုင္း ေဟမာန္က သႀကၤန္ ့ရင္ခြင္ထဲပ၀ါၿခံဳရင္း ေရဒဏ္ကာကြယ္မိေပမဲ့ သူမကို ဖက္ထားေသာ သူ ့လက္မ်ားမွာ အားမပါသလို မေႏြးေထြးခဲ့ဟု ေဟမာန္ ခံစားရသည္။ ၀ႆန္ မလိုက္ႏိုင္လို ့စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာလား ဟု ေတြးရင္း သ၀န္တိုရျပန္သည္။
ဒီလိုနဲ ့ သႀကၤန္ ေရလည္ခံၿပီး ညေနဖက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၾကေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး သိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။ အိမ္ေရာက္တာနွင့္ ၀ႆန္ ့အိမ္ ကူးသြားေသာ သႀကၤန္ ့ကို မနာလိုစြာ ၾကည့္ရင္းနဲ ့သာ အိမ္ျပန္လာရသည္။
သႀကၤန္အၾကတ္ေန ့မွာ ေလွ်ာက္လည္ ျဖစ္ေတာ့လည္း သိပ္အဆင္မေျပခဲ့။ သႀကၤန္ မ်က္၀န္းမ်ား ပိုမို မႈန္မိႈင္း ေနခဲ့သည္။ သူမကို သိေနေသာ ေကာင္ေလးအခ်ိဳ ့၏ စေနာက္မႈေၾကာင့္လား။ သူမ၏ ၀တ္စားဆင္ ယင္ မႈအတြက္ သူမကို သ၀န္တိုစြာ ေျပာမည္ထင္ေသာ္ လည္း သႀကၤန္က တစ္ခြန္းမွ မေမးခဲ့ မေျပာခဲ့ပါ။
ေနာက္ေန ့ မနက္မွာေတာ့ သႀကၤန္ စိတ္ဆိုးမ်ားလည္းေျပေအာင္ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္သြားရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး မနက္ အေစာႀကီး သႀကၤန္ ့အိမ္သိို ့ေရာက္ခဲ့သည္။ ဒီေန ့ သႀကၤန္အတက္ေန ့ သႀကၤန္ ့ေမြးေန ့ေလ။ ေမြးေန ့ ကိတ္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး အတင္းလုပ္ခိုင္းထားခဲ့ရတာ။ ေစ်းပိတ္ရက္ ဆိုင္ေတြ ပိတ္ ရက္ျဖစ္ေနတာမို ့ ဘာမွ ၀ယ္လို ့မရပါ။
သႀကၤန္ ့အတြက္ ကိတ္မုန္ ့ကိုေပးရင္း အိပ္ရာမွႏိႈးရမည္ ထင္ေပမဲ့ ေဟမာန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သႀကၤန္က အိမ္ေရွ ့က ဒါန္းမွာ ထြက္ထိုင္ေနခဲ့ၿပီ။
“Happy Birthday သႀကၤန္ ”
“Thank you ေဟမာန္၊ ဒါနဲ ့ နင့္ လက္ထဲက ဘာႀကီးလဲ။”
“နင့္ အတြက္ ေမြးေန ့ကိတ္ေလ”
ေဟမာန္ဘူးကို ဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အသည္းပံုေပၚမွာ အနီေရာင္ စာတန္းေရးထိုး ထားေသာ ေမြးေန ့ကိတ္ ထြက္လာခဲ့ သည္။ ကိတ္မုန္ ့ဘူးကို အိမ္ထဲ၀င္ထားၿပီး ထြက္လာေတာ့
“၀ႆန္လာရင္ ကိတ္မုန္ ့လွီး စားၾကမယ္ေနာ္ သႀကၤန္”
“သူ လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့ကို မေစာင့္နဲ ့ေတာ့”
“၀ႆန္က နင့္ ေမြးေန ့ကို ဘာျဖစ္လို ့ မလာရတာလဲဟ။ ဘာလဲ နင္တို ့ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားၾက လား”
“သူ ့အေၾကာင္းထားကြာ။ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကရေအာင္”
“ငါ မရွိတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ငါ့ ေမြးေန ့မွာ နင္တို ့ေတြ ဘာလုပ္ၾကလဲ”
“အဟင္း . . . အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူးဟ။ နင္မွ မရွိတာ။ နင္ရွိရင္ေတာ့ဟုတ္ တာေပါ့။ ေမြးေန ့ရွင္မရွိပဲ ေမြးေန့ လုပ္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီး”
“သႀကၤန္က်ရင္ နင္ ဘာလုပ္လဲ ေဟမာန္”
“ေလွ်ာက္လည္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ မ႑ပ္မွာ ေရသြားပက္တယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ ေအးဂ်င္စီ တစ္ခုက ငွားလို ့ အဲဒီ မ႑ပ္မွာ ေရလည္းပက္ရတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ လံုး၀ မအား ဘူး။ သႀကၤန္တတြင္းလံုး ဘယ္မွ မေရာက္ေတာ့ဘူး”
“ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန ့က်ရင္ေရာ”
“အဲဒီေန ့က်ရင္ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘူး။ သႀကၤန္တတြင္းလံုး ကဲထားသမွ် ေျခကုန္လက္ပန္း က်ေနၿပီ။ ေမာေမာနဲ ့ အိပ္ေတာ့တာ ပဲ။ ေနပါအံုး နင္က ငါ့ကို ဘာျဖစ္လို ့ ဒီေလာက္ေတာင္ စပ္စုေနရတာ တံုး။”
“OK ရၿပီ။ လာ နင္နဲ ့ ငါ ကိတ္မုန္ ့ သြားလွီးရေအာင္”
ေပါ့ပါး သြက္လက္ လန္းဆန္းလာေသာ သႀကၤန္ ့ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေဟမာန္ ခုမွဟင္းခ်ႏိုင္သည္။ ခုမွပဲ သႀကၤန္ ့ရဲ့ ပံုမွန္ ပံုစံ ျပန္ေရာက္ေတာ့သလိုပင္။
ဒါေပမဲ့ေပါ့ေလ . . . . .
x x x x x
ရိပ္သာမွ ထြက္လာတယ္ ဆိုရင္ပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအ၀င္၀မွာ အိမ္ကလာႀကိဳေသာ ကားကို ေက်ာေပး ရပ္ထားတာ ျမင္ရသည္။ မနက္ ၉နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို ့
“ေဆးရံုႀကီးကို တန္းေမာင္းေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်ေနအံုးမယ္။ ”
မ်က္၀န္းမ်ားကို ေမွးမွိတ္ထားရင္း သူမ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ၿငိမ့္ကနဲ ကားရပ္သြားတာေၾကာင့္ ေဆးရံု ႀကီးေရာက္ၿပီဆိုေသာ အသိႏွင့္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားေမာင္းသူ ေနရာမွာထိုင္ရင္း သူမကို ၿပံဳး၍ၾကည့္ေနေသာ သႀကၤန္ ့ကို အံ့ၾသ ဖြယ္ရာ ေတြ ့ရသည္။
“သႀကၤန္ နင္ ဘယ္က ေရာက္လာတာလဲ”
“၀ႆန္ရယ္ ငါသာလူဆိုးဆိုရင္ေလ နင့္ကို ျပန္ေပးဆြဲသြားလို ့ရတယ္။ ကိုယ့္ကားေပၚ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ ့ ဘယ္သူေမာင္းလဲဆို တာေတာင္ မၾကည့္ပဲ လိုက္လာရလား”
“ဦးေလးႀကီးက ဘယ္သြားလို ့ နင္က ကားေမာင္းလာရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ငါ ဘယ္ရိပ္သာမွာရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုသိလဲ”
“ဘာမွ ေမးမေနနဲ ့။ လာသြားမယ္”
“ဟင္ နင္က ဘယ္သြားမွာလဲ”
“ ၀ႆန္နဲ ့အတူ ကို ့ေမြးေန ့အတြက္ကုသိုလ္ရေအာင္ ေသြးသြားလွဴမလို ့”
သူမလက္ကိုဆြဲရင္းထြက္သြားတာေၾကာင့္ သႀကၤန္ ့ေနာက္မွ အေျပးတပိုင္းလိုက္လာရသည္။ ေသြးလွဴခဲ့ တာ အခုဆိုရင္ ၄ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ ဒီတခါကေတာ့ ၀ႆန္ ့အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးပါပဲ။ ေသြးလွဴၿပီးေတာ့ ဘုရား သြားသည္။ သႀကၤန္ေမြးေန ့ကို ရည္စူးၿပီး သက္ေစ့ ငါးလႊတ္သည္။ ေရသက္ေစ့ လွဴသည္။
“နင့္ ေမြးေန ့မွာလုပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့ သႀကၤန္တြင္းမွာ ငါက ရိပ္သာ၀င္ေနတာဆိုေနေတာ့ေလ။ အၿမဲ တမ္း ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန ့မွ နင့္အတြက္ လုပ္ေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ လုပ္သမွ် ကုသိုလ္ကို နင့္ကို ေပးပါ တယ္။ နင္ က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ စာသင္ႏိုင္ေအာင္လို ့ေလ”
“ငါ သိၿပီးသားပဲ ၀ႆန္ရယ္”
“နင္ ျပန္ေတာ့ သႀကၤန္။ ညေနက်ရင္ ငါ သြားစရာ ရွိေသးတယ္”
“မျပန္ပါဘူး။ နင္ သြားတဲ့ေနာက္ ငါလည္းလိုက္မယ္။ ဒါၿပီးရင္ သက္ႀကီး ပူေဇာ္ပြဲသြားမယ္။ဘိုးဘြားေတြ ကို ေခါင္းေလွ်ာ္၊ ေျခသည္း ညွပ္လုပ္ေပးမယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။”
“ဟယ္ သူ ့လည္း ဘယ္သူမွ မေျပာပဲနဲ ့ ဘယ္လိုသိေနတာလဲ။ ေနာက္ၿပီးေခၚလည္းမေခၚပဲနဲ ့ အတင္း အက်ပ္လိုက္မယ္ ဆုိတာၾကီးပဲဲ”
ညည္းညဴသလို ေျပာေနေသာ ၀ႆန္ ့အသံမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းတို ့အျပည့္။ အားလံုးၿပီးစီးလို ့ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့
“၀ႆန္ နင့္ကို လက္ထပ္ပါရေစ”
“ဘာေျပာတယ္ သႀကၤန္။ နင္ ငါ့ကို ေနာက္ေနတာလားဟင္”
“မေနာက္ဘူး ၀ႆန္။ ငါ့ဘ၀အတြက္ ေလးေလးနက္နက္ ေျပာေနတာ”
“နင့္မွာ ေဟမာန္ရွိ ေနၿပီပဲ သႀကၤန္ရယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဟာ”
“ေဟမာန္ ့ကို ငါ တကယ္မခ်စ္ဘူး ၀ႆန္။ ငါ တကယ္ခ်စ္တာက ငါ ထြက္သြားခ်ိန္ကေန ခုထိ ငါ့ဆီကို ေဟမာန္ နာမည္သံုး ၿပီး ေန ့တိုင္း Email ေတြ ပို ့ေနခဲ့တဲ့ ၀ႆန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကိုပဲ။ ကံေကာင္းလို ့ ငါ့ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈ မွားေတာ့မလို ့”
“နင့္ ဆီကို Email ေတြ ပို ့ေနတာ ငါပါလို ့ နင့္ကို ဘယ္သူ ေျပာတာလဲ။ ေဟမာန္လား”
“မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဘာသာ တျဖည္းျဖည္း သိလာခဲ့တာ။ ငါ အႀကီးအက်ယ္အလိမ္ခံေနရၿပီလို ့ သိလာခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ပိုၿပီး ေသခ်ာေအာင္ သႀကၤန္ လည္ဖို ့ စီစဥ္ခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္တို ့ရဲ့ အလိမ္ဇာတ္လမ္းႀကီး ေပၚေတာ့တာ”
“ငါ နင့္ကို မလိမ္ခဲ့ပါဘူး။ နင္ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ငါ့ရဲ့ စာထက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေဟမာန္ ့ရဲ့စာဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္ မယ္ထင္လို ့ ေဟမာန္ ့ နာမည္သံုးၿပီး စာေတြ ပို ့ေပးခဲ့တာ။ နင့္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ပဲ ငါ စဥ္းစားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ နင္နဲ ့ ဒီလို အၿမဲ တမ္းထိေတြ ့ေနရတာကို ငါ မသိစိတ္နဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ငါ့ဘ၀ အေၾကာင္း ငါ့ရဲ့ အျပဳအမူ အေလ့အက်င့္ ေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပမိခဲ့တယ္ ”
“စာေတြ ေရးေနခဲ့တာ နင္ပဲဆုိတာ ေျပာေရာေပါ့ ၀ႆန္ရယ္”
“ငါ ေျပာဖို ့ ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ နင္က ေဟမာန္ ့ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရြးခ်ယ္ ခဲ့ေတာ့ ေျပာ ခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ ငါက ေဟမာန္ ့လို မလွဘူးေလ ”
“ဘာလို ့မလွရမွာလဲ။ နင့္အလွက ျမန္မာဆန္ၿပီးက်က္သေရရွိ တယ္။ ျမင္ရသူကို ေအးခ်မ္းေစ တဲ့တည္ၿငိမ္တဲ့အလွမ်ိဳး။ ေဟမာန္ ့ အလွလို မပူေလာင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး နင္က စိတ္ထားအရမ္းေကာင္း တယ္။ ဒါ သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ့ အလွ ေပါ့။ ကဲပါ အေျဖေပးေတာ့ကြာ”
“ငါ မေျဖပါရေစနဲ ့။ ေဟမာန္ ့အေပၚ သစၥာမေဖာက္ခ်င္ဘူး”
“အဲဒီအတြက္ေတာ့ ဘာမွ မပူနဲ ့။ သူနဲ ့ ငါ ေဆြးေႏြးၿပီးၿပီ။ ငါ တကယ္ခ်စ္တာ ငါ့ဆီကို Email ပို ့ေနက် ေကာင္မေလးလို ့ သူ ့ကို ၀န္ခံခဲ့ၿပီ။ Email ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြနဲ ့ သူနဲ ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္ လို ့မရမွန္း သူလည္း သိသြားပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး သူက ၀ႆန္ ့ လို အစြဲအလမ္း မႀကီးဘူး။ ဒီေတာ့ သႀကၤန္ဆို တာကိုလည္း သူ ့ရင္ထဲက ခဏေလးနဲ ့ ေပ်ာက္သြားမွာပါပဲ။ မေပ်ာက္မွာက အစြဲအလမ္း ႀကီးတဲ့ ၀ႆန္ ပဲ။ ေတာ္ၾကာ ငါ့ကို လြမ္းတိုင္း စကၠဴေလွေလးေတြ လႊတ္ၿပီး ငိုေနမွာစိုးလို ့”
“သႀကၤန္ေနာ္။ သူမ်ား အားနည္းခ်က္ကို အႏိုင္မယူနဲ ့။သႀကၤန္ ့ကို ၀ႆန္က ဟိုး ငယ္ငယ္ေလးထဲက ခ်စ္ခဲ့ရတာ ခုခ်ိန္ထိပါေနာ္။”
“၀ႆန္ရယ္”
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ ့ဘ၀သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေနခဲ့ၿပီ။ သူတို ့အိမ္ေထာင္က်ၿပီးလို ့ သားသမီး မ်ား ရလာခဲ့ရင္လည္း ကေလးမ်ားကို သူႏွင့္ ၀ႆန္ အေၾကာင္းကို အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္မ်ားအျဖစ္ ေျပာျပပါ အံုးမည္။ ၀ႆန္သည္ သူ ့အတြက္ေတာ့ Email ထဲ က နတ္သမီးေလး တပါးျဖစ္သည္လို ့ေလ။
ေမဇူး
၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီီလ ၊ ျမင္ကြင္း မဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment