ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို မပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့မိန္းမရယ္လို ့မရွိပါဘူး ေမာင္။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရႏိုင္လို ့၊ မျဖစ္ႏိုင္လြန္းလို ့၊ ကံၾကမၼာရဲ့မညွာတာမွဳတို ့ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ခ်င္္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၁၀၀ မွာ ၉၉ေယာက္ေသာမိန္းမေတြဟာ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကတာပါ။ ေမာင္စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ မိန္းမ ဆိုတာသ၀န္တိုတတ္တဲ့အမ်ိဳးအစားေလ။ ဘယ္မိန္းမကမ်ား ကိုယ့္ခ်စ္သူအျခားတစ္ေယာက္နဲ ့လက္ထပ္ တာကိုၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ အျခားသူနဲ ့ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေနတာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းဘယ္ရွိပါ့ မလဲေနာ္။
ဒါေပမဲ့ေလ ကၽြန္မကေတာ့ ေမာင္အျခားတစ္ေယာက္နဲ ့လက္ထပ္မွာကိုၾကည္ျဖဴေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အျခားသူကိုၾကင္နာမဲ့ ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းေတြရွိေနခဲ့တယ္။ အဲဒါ ေမာင့္ကို မခ်စ္လို ့မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို ့ပါ။ ေမာင့္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ကပဲ အရာရာကိုအႏိုင္ ယူၿပီး ေမာင္ရဲ့ေကာင္းစားေရးအတြက္ အားလံုး ကို စြန္ ့လႊတ္ႏိုင္စြမ္းရွိသြားတာပါ။
ေမာင္နဲ ့လက္ထပ္မဲ့သူဟာ ကၽြန္မ မဟုတ္ေပမဲ့ ေမာင့္ဘ၀သာယာခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆို ရင္ ေမာင့္ကို စြန္ ့လႊတ္ရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ရယ္ မတူညီတဲ့ဘ၀ႏွစ္ခု ကိုေပါင္းစပ္ဖို ့ဆိုတာ ထင္သေလာက္မလြယ္ပါဘူး။ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူရင္ေတာ့ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဖန္တီးတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားျခင္းလို ့ ကၽြန္မ နားလည္ထားတယ္။
မမွီတဲ့ပန္းကိုတံုးခုလို ့ မလွမ္းခ်င္ပါဘူးေမာင္။ အဆင္မသင့္လို ့ျပဳတ္က်ရင္ အထိနာမွာစိုးလို ့ ပါ။ ေမာင္ရွိရာအျမင့္ကို ကၽြန္မလိုက္တက္ ဖို ့မမွီလို ့ ေမာင့္ကိုအနိမ့္ထဲဆြဲခ်မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးမ်ိဳး ကၽြန္မမွာ လံုး၀မရွိပါဘူး။ နိမ့္ပါးတဲ့ဘ၀မွာ ေမာင့္ကိုမေနေစခ်င္ဘူးေလ။ ေနာက္ ၿပီး ေမာင္က ပိုက္ဆံခ်မ္းသာလို ့ ရေအာင္ယူတယ္ဆိုတဲ့အေျပာမ်ိဳးကိုလည္း ကၽြန္မ မခံႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီလို ေသးသိမ္ညံ့ဖ်င္းတဲ့စိတ္မ်ိဳး ကၽြန္မ မွာ ရွိမေနခဲ့ဘူး။
ကၽြန္မ ေမာင့္ဆီကလိုခ်င္တာဆိုလို ့ အစစအရာရာနားလည္ေပးတတ္တဲ့ ေမာင္ဆိုတဲ့လူ တစ္ေယာက္ရယ္၊ သူ ့ရဲ့ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ထားေတြရယ္၊ ကၽြန္မကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြရယ္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ ဘာအေဆာင္အေယာင္ကမွ မဖမ္းစားႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ့မာနကလည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ကိုႀကည့္ၿပီး ႏွလံုးသားဆႏၵမပါတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ိဳးကိုခြင့္ မျပဳပါဘူး။
ေမာင့္ကိုစခ်စ္မိခ်ိန္ထဲက ေမာင့္နာမည္ရယ္၊ ေမာင့္အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြရယ္၊ ျမတ္ႏိုးရိပ္နဲ ့ၾကည့္တတ္ တဲ့ေမာင့္မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြရယ္ ဒါပဲ ကၽြန္မသိပါတယ္။ တျခားဘာကိုမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ေမာင့္ရဲ့ ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကိုလည္း မသိခ်င္ခဲ့ဘူး။ ေမာင့္မိဘဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာလို ့ ေမာင္ဘယ္ေလာက္အေမြရ မယ္ဆိုတာလည္း စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။
ေမာင္နဲ ့ကၽြန္မခ်စ္သူဘ၀က ေအးခ်မ္းပါတယ္။ မနက္ဆိုရင္ ကၽြန္မရွိရာ လွည္းတန္းက အေဆာင္ ကို ေမာင္လာၾကိဳေလ့ရွိတယ္္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္စာကိုႏွစ္ေယာက္အတူ ၀င္စားၿပီး ဘတ္စ္ကား တိုးစီးကာ ေက်ာင္းသြားရတဲ့အရသာဟာ ကၽြန္မအတြက္ ဘာနဲ ့မွမလဲႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။ (ေနာက္ ပိုင္းမွျပန္သိခဲ့ရတာက ေမာင္က သူ ့အိမ္ကကားကို ကၽြန္မရဲ ့အေဆာင္ရွိရာလွည္းတန္းကို မနက္တိုင္း လိုက္ပို ့ခိုင္းေလ့ရွိတယ္တဲ့။)
ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေပမဲ့ ၀င့္ၾကြားတဲ့ဟန္မရွိတာရယ္၊ ေမာင္ကစကားနည္းတာရယ္၊ ကၽြန္မက စပ္စပ္စုစု မေမးျမန္းတတ္တာရယ္ေတြေၾကာင့္ ေမာင့္အေျခအေနမွန္ကို ကၽြန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး (၂)ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာမွ ေမာင္က ကၽြန္မ မေမးပဲေနႏိုင္လြန္းလို ့ဆိုၿပီး သူ ့အေျခအေနမွန္ကို ကၽြန္မသိေအာင္ ေျပာျပခဲ့ တာ။ ေမာင့္ရဲ့ခ်မ္းသာမွဳေတြ၊ေမာင့္မိဘရဲ့ဂုဏ္ အရွိန္အ၀ါေတြကို သိရၿပီးခ်ိန္ မွာေတာ့ ကၽြန္မရင္မွာ ပူေလာင္လာခဲ့ၿပီ။ ေမာင့္ရဲ့ ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကိုသိရလို ့လည္း ကၽြန္မရဲ့ခ်စ္ ျခင္းေတြဟာ အေရာင္ေျပာင္းလဲ သြားျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွဳကို ကၽြန္မ မမက္ေမာလို ့ပါ။
သိပ္ကိုခ်မ္းသာၿပီး မာနႀကီးလြန္းတဲ့ ေမာင့္မိဘေတြဟာ ကၽြန္မလို ဘာမွထူးထူးျခားျခား ထင္ထင္ ရွားရွားမရွိလွတဲ့ သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေခၽြးမအျဖစ္လက္ခံႏိုင္ပါ့မလားေနာ္။ ေမာင္ဘာ မွျပန္မေျပာျပခဲ့ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကတဆင့္ ေမာင့္အိမ္က ကၽြန္မနဲ ့သေတာမတူဘူးဆိုတာ သိခဲ့ရ တယ္။ ကၽြန္မကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္လို ့ ျပန္ေျပာမျပဘူးဆိုေပမဲ့ ေမာင့္မိဘေတြရဲ့သေဘာထားကိုေတာ့ ကၽြန္မသိထားသင့္ပါတယ္ေလေနာ္။
ေမာင့္အိမ္ကသေဘာမတူဘူးလို ့တရား၀င္သိရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္က ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ရေအာင္လို ့ေျပာလာခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္ရယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူဆီက လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥဟာ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ကၽြန္မတို ့လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္ျခင္းမ်ိဳးကိုပဲ ရမွာပါ။ ေမာင့္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ကၽြန္မနဲ ့သေဘာမတူဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို ့ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ ခိုးေျပးရမွာေပါ့။ ဒီလိုလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေမာင့္အိမ္ကေရာ၊ ကၽြန္မအိမ္ကပါ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းျဖစ္ရေတာ့မွာေလ။ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို ့့ေတြရဲ့ မိဘေတြကို စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ပါဘူး။
ေနာက္ၿပီးေယာက်ာ္းေလးရွင္ဘက္ကသေဘာမတူပဲ ကၽြန္မ လက္မထပ္ခ်င္ပါဘူး။ကၽြန္မဟာ ျမန္မာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္သက္မွာ တစ္မဂၤလာပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီမဂၤလာ ဟာလည္း လူႀကီးမိဘသေဘာတူၾကည္ျဖဴတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ မိဘေတြကို ကၽြန္မတို ့အတြက္နဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းအလယ္မွာ မ်က္ႏွာမငယ္ေစခ်င္ဘူး။
ေမာင့္အေပၚခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းမွာ ဘာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွမပါပါဘူး။ ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနခြင့္ရရံုေလးနဲ ့ တင္ေက်နပ္ေနမဲ့သူပါ။ ေမာင့္ကိုမခ်စ္လို ့ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာတယ္လို ့ မစြပ္စြဲလိုက္ပါနဲ ့ေနာ္။ ေမာင့္ကိုခ်စ္ လြန္းလို ့ ကၽြန္မ ရင္နာစြာနဲ ့ပဲ ေျပာပါရေစ။
“ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွလက္မထပ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ အဲဒါ ေမာင့္ကိုသိပ္ခ်စ္လို ့ေပါ့”
ကၽြန္မကိုရူးေနၿပီလို ့ေျပာၾကမလားဟင္။ ကၽြန္မ မရူးပါဘူး။ တကယ္လို ့ကၽြန္မကို လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဆင္းရဲတဲ့ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို ေမာင္၀င္လာရေတာ့မယ္။ ခုလိုမ်ိဳးကားေလးကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး၊ဆဲလ္ဖုန္းေလး ခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ဘယ္ေနႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။
ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေနသားက်ေနပါၿပီ။ ေမာင့္ကိုဆင္းရဲတဲ့ဘ၀မွာ ရုန္းကန္ၿပီး ပင္ပန္းေနရတာမ်ိဳး ကၽြန္မ မျမင္ရက္ဘူး။ ဘ၀အေမာေတြကို မခံႏိုင္တဲ့ တစ္ေန ့က်ရင္ ကၽြန္မကိုယူမိလို ့ ဒီလိုျဖစ္ရတာပါလားလို ့ ေမာင္ ေနာင္တရနာက်င္ေနမွာကို မလိုလားဘူး။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးနဲ ့လည္း မျမင္ရက္ပါဘူး။
နာက်င္စြာနဲ ့ပဲ ျငင္းပါရေစ ေမာင္။ကၽြန္မက ေနေရာင္ေအာက္ကမိန္းကေလးပါ။ ကၽြန္မကိုယူမိ လို ့ ေမာင္ပါေရာၿပီး ေနမေလာင္ေစခ်င္ဘူး။ အဲယားကြန္းအခန္းေလးထဲက ကိုယ္ပိုင္အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ ရင္း၊ ဆဲလ္ဖုန္းေလးေျပာရင္း၊ ကိုယ့္ကား ကိုယ္ေမာင္းၿပီး သြားခ်င္ရာသြားလို ့ရတဲ့ဘ၀မွာပဲ ေနပါေမာင္ ရယ္။ ဆင္းရဲတယ္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ဟာ ေမာင္နဲ ့မအပ္စပ္ပါဘူး။
ရင္နာစြာနဲ ့ပဲ ထပ္ေျပာပါရေစ ေမာင္။ ကၽြန္မ မဟုတ္တဲ့ အဆင့္တန္းတူ ဂုဏ္ရည္တူ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုသာ ေမာင္ ေရြးခ်ယ္ လက္ထပ္လိုက္ပါေတာ့။ ကၽြန္မအတြက္ ေမာင္ဂုဏ္မတက္ရင္ေတာင္ ရွိၿပီးသားဂုဏ္ေတာ့ မပ်က္ေစခ်င္ပါဘူး။ ေမာင္ေပ်ာ္တာကို ထာ၀ရျမင္ခ်င္သူပါ။
ကိုယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ေယာက်ာ္းကို မပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့မိန္းမရယ္လို ့ေတာ့ မရွိပါဘူး ေမာင္ရယ္။ မပိုင္ဆိုင္ ထိုက္ဘူးလို ့ ယူဆလို ့သာ ကၽြန္မ အရွံဳးေပးၿပီး ေမာင့္အနားက ထြက္ေျပးခဲ့တာပါ။ မၾကာခင္မွာ ေမာင့္အိမ္ ကသေဘာတူတဲ့သူနဲ ့ ေမာင္လက္ထပ္ရေတာ့မယ္ေနာ္။ မခ်စ္ေပမဲ့လည္း တစ္ေန ့က်ရင္ သံေယာဇဥ္ေတြ နဲ ့ ေမာင့္ဘ၀ေလး စိုေျပသြားမွာပါ။
ကၽြန္မဆိုတဲ့ ေမာင့္ခ်စ္သူကေတာ့ ေမာင့္ကို သိပ္ခ်စ္လြန္းလို ့ စြန္လႊတ္ရင္း အေ၀းကေနပဲ လြမ္းေန ပါရေစ။ ကၽြန္မဘ၀မွာ ကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ဦးရွိခဲ့ဘူးတယ္။ သူက ကၽြန္မကိုလက္ထပ္ဖို ့အထိ ရည္ရြယ္ၿပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတဲ့အသိေလးနဲ ့တင္ ကၽြန္မဘ၀ႀကီး ျပည့္စံုသြားခဲ့ပါၿပီ။
က်န္တဲ့သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ခ်စ္ျခင္းေတြကို ျပန္လည္တမ္းတရင္း ေမာင့္ကို လြမ္းေနရင္းနဲ ့သာ ကၽြန္မရဲ့ေန ့ရက္တို ့ ကုန္ဆံုးသြားမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေမာင္အတြက္ ကၽြန္မက ထာ၀ရသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္နဲ ့့ေတာ့ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဦးမွာပါ။
ေမဇူး
No comments:
Post a Comment